Blommen fertoarkje,
blêden fergean,
mar oprjochte freonskip
bliuwt ivich bestean.

De blomkes yn ‘e greiden,
it jongfee yn’e finne,
de fûgels yn’e blauwe loft
sykje allegear de sinne.
Mirjam ik winskje dy
op dyn libbenspaad
net folle skaad,
mar tige folle sinne.

De roazen fertoarkje,
de blommen fergean.
Mar ús freonskip
bliuwt ivich bestean.

De wrâld is gut, de see is wiid,
en rûnom wenje minsken.
Datst earne in gaadlik plakje fynst,
is d’ earste fan myn winsken.

De blommen bloeie yn elk lân,
en oeral skynt de sinne.
Datst dêr dyn part fan krije meist,
soe my ek haagje kinne.

Fan lêst en soargen bliuwst net frij,
fertriet moatst grif ek tille;
mar boppe alles winskje ik dy
in protte libbenswille.

Dêr’t blommen binne,
dêr is meastal ek de sinne.
Dasto dêrfan in protte hawwe meist,
dat winskje ik dy ta!

Famke, as de blomkes bloeie,
fûgels sjonge yn ‘e loft,
wol dan as de blomkes tiere,
ha dan as de fûgels nocht.

Foar alle minsken skynt de sinne
al skynt er dan net elke dei,
Foar alle minsken sjonge fûgels,
en bloeie blommen lâns de wei.
De blauwe loft, de wite wolken
it blinken fan in stille poel.
De wyn dy’t rust yn reid en beammen,
’t hat allegear in sin en doel.
Hoedzje wat libbet om dy hinne
Sjoch al dat moais mei blydskip oan.
En tink hjirom
dy’t foar dy libben,
ha al safolle moais bedoarn.

It libben leit noch foar dy iepen
gjin noeden ha dy noch bedoarn
earst giet dyn paad oer maitiidsblommen
dan komt al gau de simmer oan
der kinne dan al wolkjes komme
mar och, de kimen bin’ noch klear
de wrâld dy leit noch foar dy iepen
geneugten bin der kear op kear
mar as de hjerst komt yn it libben
dan is it moaiste al foarby
as tsjustere skaden elkoar jeie
dan wurdt it winter ek foar dy
skier en swart bin no de loften
it sintsje is faak net mear te sjen
maitiid-simmer-hjerst en winter
is ’t libben fan elk minskebern!

Lâns elts paadsje bloeie blommen
mannichien sjocht se foarby
Ik hoopje datsto de blommen sjochst
dy’t bloeie lâns dyn libbenswei.

Ploaits blommen yn ’t libben,
meitsje wille dei oan dei.
Stap oer de stikels hinne,
dy’t steane oan dyn wei.

Yn it lân stiet in raketsje
mei in klaverfjouwerbledsje,
mei in roaske fan flewiel
en mei blomkes blau en giel.
En it duorret mar in skoft
of it fljocht al troch de loft
en dan is it gau by dy.
Dat dyn lok lang duorje mei!

Troch Diet Huber
(Ut: “Fryske Poesyalbumferskes” Ljouwert 1979)

In blomke en in tûkje
plak ik yn dyn boekje
en winskje derby:
Libje lokkich en blij!

Troch E.S. de Jong
(Ut: “Foar fleurige famkes” Wolvegea 1964)