heit&mem

Wolsto graach in tekst of gedicht op it Frysk nei sjen litte? Mail de tekst yn in wordbestân nei ynfo@heitenmem.nl en wy sjogge it fergees foar jim nei!

Sjoch foar Fryske routeksten en -gedichten it boekje ‘Foar altyd yn ús hert‘.
Sjoch foar houliks- en leafdesgedichten it boekje ‘Leafste leave‘.

 

Do bist leaf, seit jim heit
soms
do bist stout, seit jim mem
soms
do wurdst grut, tinke se beide

Grut wurde is moai
grut wurde is fertriet ha
en leaf ha
leare en begeare, nimme en jaan
dyn neiste mear
as dysels
de bêsten en de kweaden
de dommen en gelearden
want allegear hawwe ferlet
fan leafde
fan dyn en myn hert

Oene Spoelstra
(Ut: “De Fryske skriuwerskalinder, 1976)

hjir is in ferske foar myn famke,
do bist no hast … jier.
Soms sa dartel as in lamke,
en altiid like bliid.
Skylk ast do grut bist,
en it altiid net goed wist.
Doch dan wat dyn hert dy ynjout,
dan is it ek nea fout.

(Dieuwke) leaf bern,
wat de minsken fan dy sizze
dêr hoechsto neat om te jaan.
Moatst dysels de plicht oplizze:
Ik wol altyd it goede dwaan.

As de kleare simmersinne
oeral smûke waarmte jout
libje der dan net loaikjend hinne
om’t wy net ferwachtsje kinne
dat it altyd simmer bliuwt.

Ast wolst dat elts dy lije mei,
rin dan net prott’lich oer de wei.
mar ha in blier en fleurich sin,
net ien dy’t dêr tsjin slúmje kin.

Blier fan herte,
leaf foar eltsenien;

Dat hat noch nea
in minske misstien!

Gean sa troch it libben,
dan fynst op dyn wei

Grif fleur en wille:
hast eltse dei!

Bliuw ienfâldich en oprjocht
ha mar folle wille
dan silst, wer ast ek hinne fljochst
neare swier oer tille
Want in fleurich blier gemoed,
is foar alle dingen goed!

De tiid, hy nimt gjin skoft,
Famke, hâld dêr rekken mei.
Nim alle goede kânsen waar,
Op dyn koarte libbenswei.
Haw betrouwen yn’e takomst,
Wêr’t dy striid te wachtsjen stiet.
De oerwinning silst behelje
as it mei oanfurdzjen en berêsten giet.

Doch alles sa by ljochtskyndei
dat elts it sjen en witte mei.
Dan hoechst dy foar net ien te mijen
en mei gjin minske spul te krijen.
Wês altyd wier, gean rjocht troch see:
dyn ja is ja, dyn nee is nee.

Earlik troch it libben gean
Mei in fleurich sin;
Leare flitich en mei nocht;
helpe wer’t dat kin.
Altyd goed om sizzen jaan,
Mem graach helpe wolIe.
Net mei oaren kreauwe of dwaan,
Neat is dy tefolle.

Famke, hâld dy dêr mar by,
Dan komt it grif wol goed mei dy!

Tiny Mulder
(Ut:”It boek foar de Fryske bern”, Drachten 1954)

Earlik, gol en fleurich,
mei in hiel best sin.
Gean sa troch it libben
ik tink grif dat it kin.

En as it alris tsjin rint,
tink dan by dysels:
Wat my hjoed net slagget,
giet faaks moarn fansels.

Famke, ik soe winskje datste de sinne
en de wyn mei blidens tamjitte giest,
want de ame fan it libben is it simmer ljocht
en de hân fan it libben de wyn.
En ferjit net dat it de ierde goed docht
dyn bleate fuorten te fielen,
en de wyn der nei langet
om mei dyn hier te boartsjen.

Famke, ik winskje dy
folle sinne en seine
mar do silst yn’t koart wol sjen
it wol ek wolris reine
wês dan fol fan goede moed
faaks docht san buike goed.

Troch W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes” Ljouwert, 1962)

Fanke gean mei moed troch ’t libben,
mei in fiks en fleurich sin.
Stim dyn liet en sjong dyn sangen,
lyk in fûgel sjonge kin.
Stean foar al wat moai is noed,
en dan komt it grif wol goed.

Gjin roazen sûnder stikels
Gjin ljocht sûnder skaad
Nea inkeld wille, nocht
op it libbenspaad
Dêrom,… ljea
foar dy dizze bea
Hâld in tankber hert
yn bliidskip en yn smert.

Ha sinne yn ’t herte
al is noedlik de tiid
Al is de himel fol wolken
en de ierde fol striid.
Ha in liet op ‘e lippen,
in fleurich sang.
Al makket it deistige libben dy bang.
Ha in wurd ek foar oaren
yn soarch en yn noed.
En sis har, hoest it sels hast
sa’n wille en sa’n moed.
Ha in liet op ‘e lippen
dan komme wat mei.
Ha sinne yn ’t herte
en bliid is de dei.

Ik winskje dy fan herte ta,
mei op ’e wrâld rjocht wille ha.
En giet it soms net foar de wyn,
tink dan: nei rein komt sinneskyn!

Ik winskje dy op dit papier
yn hiel dyn libben in bulte fertier.
Dat alle jierren, dei oan dei.
“t fortún dy tige tsjinje mei.
Mar lykwols, is “t soms al ris mis.
Lit net te gau de moed dan sinke .
Wol net te gau dan “t slimste tinke.
Nee, bliuw dêrom mar moedich stean”
Wol dochs, as “t kin, mar fierder gean.
Tink, nei in tiid fan rein en wyn,
komt ien kear grif wer sinneskyn.

It libben is in fiere reis
en nimmen wit wêrhinne.
Dan driget de loft,
it stoarmet of reint
en dan wer skynt de sinne.
Mar wat it waar dy bringe mei
’t sij ûnwaar, stoarm of wetter,
draach alles mei in froed gemoed
en tink, nei dit komt better.
It libben is in fiere reis
en nimmen wit wêrhinne.
Ik winskje dy in goede reis,
leaf bern en folle sinne.

It sintsje boartet troch it blêd,
en pattet flinter, brims en blom,
En wurdt it boartlich spul net sêd?
Krûpt no ris wei, komt dan werom.
O, datsto op dyn libbenswei,
sa dwaan kinst, as it sintsje docht.
En fleur bringst, rûnom dei oan dei,
oan mannichien mei folle nocht.

It wurdt tiid foar lytse dingen
in fûnkje út de flammen
in blom yn de hjerst
in wurd út in lang ferhaal

‘t is tiid foar lytse dingen
om te hoedzjen
om te noedzjen
om yn dyn hert te sluten

Troch Anny de Jong
(Ut: “Fiif dogeneaten yn in sok”, Ljouwert, 2004)

Kuierje bliid yn ‘e libbenstún om,
my der de stikel en ploaits dêr de blom.
Hâld foar it goed dyn hert al oan rom,
libje mar fleurich, ienfâldich en from.
Strui om dy hinne rju seine rûnom.
En achtsje it praat fan de minsken as skom.

Libje fleurich mei ferstân.
yn ús âlde Fryske ierdelân.
Hâld dy oan ús Fryske aard,
yn dyn wêzen, yn dyn praat.
Sljocht en rjocht en froed fan sin.
Sûn en rûn sa goed as ‘t kin.

Libje lang en libje sûn!
Fan gemoed: rjochtút en rûn!
Giet it altyd net nei ‘t sin,
doch it mar sa goed as ’t kin!

Troch W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes” Ljouwert, 1962)

Lit thús en ek by oaren
oeral dyn ljochtsje skine.
Dan silsto op dyn libbenspaad
grif rike dingen fine.
Faaks silst ek leed ûntdekke
dat bring it libben mei
skyn do dan mei dyn ljochtsje
der alle skaden wei.

Mei winskjen om safolle
brekt mannichien de holle

Mar Dieuwke, tink hjir mar om:
net winskje wat men ha kin,
mar tinke wer it mei ta kin

Dan hat men it altyd rom

Nim dyn tiid, dyn droech en wiet,
Sjong op tiid in fleurich liet,
Gean jûns altyd op tiid te rêst,
en moarns mei it sintsje út it nêst.
Ha boppedat fan it wurk gjin mier,
dan jout dy’t libben wille en tier.

O, golle tiid, dy tiid fan skoallegean,
o, koe hy altyd foar ús bliuwe.
Op ’t skoalleplein yn in kring te stean
of ús eigen tinken op te skriuwen.
Wy hienen it drok, wolris, dat it ús net paste.
De skoalle learde ús dan: do moatste!
Ek fierders yn it libben silst wol ûnderfine:
Giet it net sa as it dy wol foege,
sit net mei de earmen oerinoar of yn ‘e pine,
mar slach fiks de hannen oan de ploege!

Sa as de stjerren blinke,
en skine yn de jûn,
lit ek dyn ljochtsje sa striele,
tichtby en fier yn ’t rûn.
Dan silste seine bringe,
yn mannich minske hert.
Dyn ljocht mei blidens drage,
en útgean kin ’t net.

Skielk ast in âld wyfke bist
en net safolle mear fan earder witst,
krij dan dit boekje der mar by,
dan belibbest alles wer opnij.

Auck Peanstra
(Ut: “Fiif dogeneaten yn in sok”, Ljouwert, 2004)

Strui mei mylde hân,
blommen op dyn wei,
Meitsje elkenien ljocht
en bliid de dei,
Wat it lot dy dan bringt,
wat it libben dy dan skinkt,
oeral fynst dan grif myn bern,
Goe’freonen dat silst sjen.

Sykje it sinneljocht, oaral dêrst giest,
bliuw ienfâldich, dêrst ek mar stiest.
Hâld fan ‘e natoer, mei al wat dêr libbet.
Wês immen, dy’t nei it goede stribbet.
Ha foar elkenien in leafdefol hert,
bring treast en help foar minsken yn smert.
Stypje dêrst kinste; net bang foar wat wurk,
stean altyd yn’t libben: moedich en sterk.

Wat helpt dy it skinen fan de sinne,
as’t tsjuster is yn dy fan binnen,
Wat hindert dy de tsjusternis,
as’t ljocht yn dy fan binnen is.

Wês gol en ienfâldich
doch altyd dyn bêst.
Wês troch dyn dieden
nimmen te lêst.

Oprjochtens en súv’rens
faaks net sa te sjen.
Bin’ dingen yn’t libben
fan wearde myn bern.

Wês myld as ‘t bliere sintsje,
dat skynt de hiele dei.
Wês moai lykas de blomkes
dy’t bloeie oan dyn wei.
Wês fleurich as de fûge1s,
dy’t sjonge yn it grien.
Wês freonlik foar dyn neiste
en mei syn lot begien!
Draach earnst en libbenswille
fan beiden yn dyn hert,
brûk holle en hannen beide
en wês yn ‘t wurk beret!

Troch W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes” Ljouwert, 1962)

In sipelmem makke in sipelfers
foar har lytse berntsjes,
de sipeltsjes rôpen: Wat moai is dat!
en skriemden sipeltrientsjes.

Sa moai as dy sipelmem kin ik it net,
mar ‘k wol ek gjin ferskes meitsje
dêr’t elk dy’t it heart om skrieme moat,
men kin ommers better laitsje?

Ja, laitsje en boartsje mar, wês noch mar bliid,
dan hast noch in moaie bernetiid.

Diet Huber
(Ut: “Fryske poesyalbumferskes”, Ljouwert 1979)

De wrâld is gut, de see is wiid,
en rûnom wenje minsken.
Datst earne in gaadlik plakje fynst,
is d’ earste fan myn winsken.

De blommen bloeie yn elk lân,
en oeral skynt de sinne.
Datst dêr dyn part fan krije meist,
soe my ek haagje kinne.

Fan lêst en soargen bliuwst net frij,
fertriet moatst grif ek tille;
mar boppe alles winskje ik dy
in protte libbenswille.

Foar alle minsken skynt de sinne
al skynt er dan net elke dei,
Foar alle minsken sjonge fûgels,
en bloeie blommen lâns de wei.
De blauwe loft, de wite wolken
it blinken fan in stille poel.
De wyn dy’t rust yn reid en beammen,
’t hat allegear in sin en doel.
Hoedzje wat libbet om dy hinne
Sjoch al dat moais mei blydskip oan.
En tink hjirom
dy’t foar dy libben,
ha al safolle moais bedoarn.

Ik winskje dy in libben,
in libben fol en ryk.
Libje lokkich en tefreden
dan giet it fest net bryk.
En giet it soms net foar de wyn
betink nei rein komt sinneskyn.