Mocht dy juster wat mislearje,
hjoed net kremmenearje.
Moarn gewoan wer op ‘e nij probearje!

(Marijke), leave, do meist net laitsje,
master kin gjin ferskes meitsje.
Hy sil it lykwols besykje
Bôlekuorke… einepykje…
hopke, hoanne, doke, donge,
harke, hiemhûn, hofkesjonge
hearken, ít wol net út ‘e pinne,
sitte, skrasse, skriuwe, stinne
sûkerslakje… sparrebeantsje…
Datst mar lokkich biste, berntsje!

Do krijst fan my in hoed.
(It is in nuverenien, sa’n huodsje hat gjinien).
Wat tinksto sit deryn?
In gleske reade wyn?
In apel of in parke?
In biezem of in harke?
In sankje foar in sint,
in roltje pepermint?
In moaie reade roas?
Ei nee ju. Hiel wat oars,
en goed foar alle minsken
In protte goede winsken!

Diet Huber
(Ut: “Fryske Poesyalbumferskes”, Ljouwert 1979)

Hasto ek al in album?
Wat sille wy no ha!
En moat ik dêryn rymje?
Sis, hoe betinkst it sa!
Ik doar it hast net te weagjen,
want sjoch, beslacht it min,
dan wit elkien wat stakker
as ik yn ‘t rymjen bin!

Troch W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes” Ljouwert, 1962)

In sipelmem makke in sipelfers
foar har lytse berntsjes,
de sipeltsjes rôpen: Wat moai is dat!
en skriemden sipeltrientsjes.

Sa moai as dy sipelmem kin ik it net,
mar ‘k wol ek gjin ferskes meitsje
dêr’t elk dy’t it heart om skrieme moat,
men kin ommers better laitsje?

Ja, laitsje en boartsje mar, wês noch mar bliid,
dan hast noch in moaie bernetiid.

Diet Huber
(Ut: “Fryske poesyalbumferskes”, Ljouwert 1979)

Klim yn de bargemottebeam
en yt in bargemottepar,
yn trije happen is er fuort
en wurdtst in bargemotsje.

…Mar ofst no in bargemotsje bist
of in famke mei wyt hier,
fan de stjerkes yn dyn eagen
wurdt ik altiten like blier.

Myn namme sil ek yn dyn album stean, al sil hy der ek dwers trochhinne gean.

Op in tûkje siet in spoekje
en dat spoekje hie in pinne,
soe dat spoekje skriuwe kinne?
Spoekje komris tichterby
meitsje ris in fers foar my?
Hip! Dêr siet it op dit boek.
En wat skreau dat lytse spoek
mei har lytse, lytse pintsje?
“Anne Berber is myn freondintsje.”
En ik ha derûnder set:
“Leave Berber, ferjit my net.”

Diet Huber
(Ut: “Fryske Poesyalbumferskes”, Ljouwert 1979)

Op it grutte gele strân fan Skier
kuiere ris in âldwyfke sûnder hier
en se song foar dy dit ferske o sa blier:

Hasto dalik hielendal gjin tosken mear
en dogge alle bonken dy ôfgryslik sear
wês mei dyn boartsjen nea in kear klear!

Doch har ferske djip yn dyn kast
en asto der dan altyd goed op past
dan wurdst do in hele âlde…
(folje sels de namme mar yn)

Troch Albertine Soepboer
(Ut: “Fiif dogeneaten yn in sok” Ljouwert, 2004)

PANKOEK ite dat is lekker
en je wurd’ sa fol en sêd.
Elke moarn dan wurd ik wekker,
oars lei ‘k no grif noch op bêd.
Yn in oar syn album skriuwe
doch ik mei in soad plezier.
Koe it altyd mar sa bliuwe,
wat wie dan it libben blier.

Troch Jurjen van der Meer
(Ut: “Fiif dogeneaten yn in sok” Ljouwert, 2004)

Rom bom rommele bom
Tryntsje wurdt skielk in tamboer
Dan rint se by de muzyk foaroan.
wat heart dat wûnderskoan.

Sek mei jirpels,
pûdsje mei hjouwer,
hjir hast fan my in
klaverke fjouwer.

Kop sûkelade
hânfol framboazen,
hjir hast fan my ek
twa reade roazen.

Koer mei apels,
pantsje mei fet,
hjir hast fan my in
ferjit-my-net.

Wat komt derby?
Tûzen bêste winsken
fan my foar
dy.

Troch Diet Huber
(Ut: “De Teltsjebeam” Ljouwert 1976)

Skiep en baarch en boarre en bok:
‘k Winskje dy in protte gelok.

Sûkerpotsje, kop en pantsje:
‘k Winskje dy in aardich mantsje.

Earm en skonk en hân en foet:
‘k Winskje dy in poarsje moed.

Tiger, liuw en foks en bear:
Sa. No is myn ferske klear.

Troch Diet Huber
(Ut: “Fryske Poesyalbumferskes” Ljouwert 1979)

Wol fij, in tearke
in ezelsearke
En ek noch fêst,
dat is net bêst!
Do tinkste wis
dat it moade is.
Mar nee, bêste faam
it is kaam
datsto letter
noch wat better
tusken de bledsjes,
fluch en netsjes,
myn ferske it earste
iepentearste.
[mei in omteard en mei
in printsje fêstplakt hoekje]

Troch E.S. de Jong
(Ut: “Foar fleurige famkes” Wolvegea 1964)

In aardich lyts famke, ûndogens en stout.
Mar dochs hat (…)
in hertsje fan goud.

Ik hearde dat der in famke wie
dat in hiel moai album hie.
Albumke mei praatsjes,
albumke mei plaatsjes
read en blau en giel en grien,
kin ik der noch by miskien,
yn dit moaie ferskesboek?
Tútsje en in oaljekoek!

Troch Diet Huber
(Ut: “Fryske Poesyalbumferskes” Ljouwert 1979)