‘Kijk, nu is hij ook al moe.’
Veel volwassenen zijn moe, maar kinderen zijn dat zelden. Als die moe zijn is er vaak een onderliggend probleem. Max kijkt me lodderig aan en veegt met zijn hand langs zijn neus.
‘Doet hij dat vaker?’, vraag ik.
‘Wat bedoelt u?’ Moeder kijkt me vragend aan. Ik doe Max na door met mijn handrug langs mijn neus te vegen.
‘Ja, dat doet hij wel vaker. Hoezo?’

Ik herken het beeld van kinderen met een allergie die zich vooral in de neus afspeelt. Doordat er telkens waterig snot komt, vegen kinderen voortdurend een druppel weg met de handrug. Het is een typisch gebaar van een allergisch kind en heet bij kinderartsen ‘de allergische groet’. Niet alleen is er veel snot, maar de neus is ook vaak verstopt, omdat het slijmvlies door de allergie zwelt. Daardoor kan de lucht er niet door en dat maakt kinderen ’s nachts benauwd. Ze slapen onrustig en rusten niet goed uit. Ik onderzoek Max en bekijk de neus. Vlak boven de neuspunt zit een plooitje in de huid. Dat komt door het regelmatig neusvegen en is een teken van allergie. Ook zie ik dat het slijmvlies in Max’ neus bleek en gezwollen is.

Volgens mij is Max allergisch en het lijkt me zinvol te achterhalen waarvoor. We kunnen dan maatregelen nemen. Als hij allergisch is voor de huisstofmijt kunnen we zorgen dat hij daar minder mee in aanraking komt, door een gladde vloer en katoenen gordijnen te adviseren. Ook kunnen speciale hoezen om het matras zinvol zijn. Voorlopig kunnen we Max goed helpen met een neusspray. Door de spray slinkt het slijmvlies en kan de lucht er weer door. Ik doe Max voor hoe hij de spray kan gebruiken en hij laat zien dat hij het snapt.

Na een paar weken komt Max weer.
‘Ik heb een ander kind’, zegt moeder. ‘Hij heeft energie voor tien. Dat heeft wel één nadeel.’
Ik kijk verbaasd: ‘Een nadeel? Hoezo?’
Moeder lacht: ‘Ik zie hem haast niet meer, want hij speelt nu altijd buiten.’

Op syk nei in hypoallergeen dekbed?