Wachtsje op adopsje
Wachtsje op adopsje
Do
fier fuort
yn in oar lân
mei dyn eigen taal, Boeddha
en moessonrein.
Do
tichtby
noch sûnder namme
mar printe[YS1] yn ús hert
dyn keamer wachtet
Net allinne
dyn suske, heit en mem. Unbekend
fier fuort tichtby hâlde wy fan dy.
Wannear komsto hjirhinne?
Meie wy dyn namme hearre
Dyn bliere laits oer ús hinne falle litte
En dyn fertriet fuortfeie?
De tillefoan giet
net
Taal noch teken.
It wurdt let,
let.
Is der no net ien dy’t sjocht
dat wy twa
ferlet ha
fan elkoar.
Do fan my
en ik fan dy?
Wêrom
net?
Wêrom duorret it sa lang?
Burokrasy, stimpels, hantekening
en in bulte papier
wachtet noch
op trage hannen
dy’t, troch alle lannen
hinne, ús byinoar bringe sille.
Stevich sil ús keatling wurde
Mar no noch
net.
Ik ha ferlet
fan dy.
[YS1]Skrasse kin ek betsjutte ‘trochstreekje’, dat moat it hjir just net wêze, mar sa kinne je it dus wol lêze, dêrom ha ik dêr in oar wurd delsetten…
