Oan ‘e kant fan ’t stille wetter
Dieuwke van der Meer 9 november 2014
Oan ‘e kant fan ’t stille wetter
bloeit in lytse blauwe blom.
Noait fynt er syn plakje better,
want it is dêr stil en rom.
Moedich tilt er ’t teare kopke
moarns út ‘e ûnderwâl omheech.
En lûkt it sintsje nei it Westen,
bûcht er stadich wer omleech.
Sa yn ‘e ûnderwâl beskûle,
is der nimmen dy’t him let.
Dochs wit eltsenien syn namme
en dy is: FERJIT MY NET!
W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes”, Ljouwert 1962)
