Optimistische goeroes promoten om je kind vooral veel complimenten geven, steeds laten voelen dat ie er mag zijn zoals ie is. Niet kijken naar de minder leuke eigenschappen en je niet storen aan onverstaanbaar gedrag… ? Ja duh,  en dat kind heeft dan niet in de gaten dat moeder haar tong eraf moet bijten om af en toe niet even hard te gillen, HOU OP!!!! Voor mij voelt dat toch als een soort toneelstuk dat je opvoert, een slécht toneelstuk dan.

Kinderen die menen alles perfect te doen kunnen weleens onuitstaanbaar worden voor klasgenootjes (en later schoonfamilie en collega’s). Wie kent ze niet? Er is dus echt een schaduwkant aan al die complimenten…… Voor kinderen is de waardering en bevestiging van hun ouders één van de belangrijkste dingen in hun leven. Goed voelen is goed gedragen! Veel ouders geven dan ook braaf veel complimenten. Het liefst de hele dag;

‘Goh, wat doe jij dat knap!’

‘O heb je dat al helemaal zelf gedaan?’

‘Wat ben jij al een sterke jongen!’

Het klinkt allemaal heel liefdevol en stimulerend, maar er zit wel een flinke adder onder het gras. Je kunt twee soorten complimenten onderscheiden; complimenten over eigenschappen en over de inspanning. Beide vinden we leuk om te horen.

Toch schuilt er gevaar in want een eigenschap is niet iets waar je invloed op hebt; je waardeert een kind omdat ie slim is. Als dat slimme kind vervolgens iets doet wat niet slaagt, bijvoorbeeld een keer een onvoldoende voor een toets, zal hij onbewust het idee krijgen dat ie dom is.

Als je ergens een flinke inspanning voor geleverd hebt en het lukt niet, dan zijn er nog andere manieren; harder werken of anders werken.

Misschien herken je dit ook wel;

‘Wat een prachtige tekening heb je gemaakt! Maar wat is die groene bult daar?’

Of; ‘Heel knap dat je dat alleen hebt gedaan, maar volgende keer kun je beter….’

Vooral die maar is gevaarlijk. Je bevestigt je kind en koppelt er meteen een leerpuntje aan. Gewoon menselijk is dan dat het kind alleen de ‘maar’ hoort en niet het compliment.

Richt je liever op WAT je kind doet en niet op het resultaat. Benoem wat je ziet en niet hoe je het nóg liever had gezien.

Is het toch nodig is om naast het compliment een ‘verbeterpuntje’ uit te spreken vraag dan of het kind dat wil; ‘Mag ik je laten zien hoe ik dat doe?’ Of: ‘Zal ik je een tip geven hoe het volgende keer nog sneller kan?’

Misschien klinkt het in het begin wat gekunsteld als je zo complimenten aan je kind gaat geven, maar geloof me, als je het effect ziet, wil en kun je niet anders meer!

Door: Marguérite van der Linden, 48 jaar waarvan nu 13 in lief en leed met Roel. Valreepmoeder van Sanneke (2005) en Egbert (2006). Marguérite coacht moeders met (te veel) ambities vanuit haar bedrijf ‘That’s Why!’.