Yn elts bern
begjint de wrâld opnij.
No’tsto der bist is alles oars, mar krekt sa at it heart.
In tútsje op dyn wang,
wy hâlde fan dy ús libben lang.
Hast te lyts om fêst te hâlden
mar te grut foar wurden.
Mei dy om ús hinne,
skynt altyd de sinne!
Gjin sinnestriel is moaier,
as it wûnder fan in bern.
Nij libben op ’e pleats
mar no yn ’e foarein!
Want wy fiere hjoed de leafde,
en de leafde dat bisto…
Lytse minsken meitsje
grutte minsken ryk!
Ynlik winske,
in nagelnij minske!
Do bist as de sinne en de moanne,
it ljocht yn ús libben.
In bertewûnder,
wurden sizze net wat wy no fiele.
Lok fynst yn it hantsje
dat yn dines leit.
Yn elts bern
begjint de wrâld opnij.
Ut twa herten ien leafde, út leafde in libben…
Al ús letter,
is mei dy.
Wy ha de maaitiid yn ’e kop
Us gelok kin net op!
Leafde is it ienige wat him fermannichfâldiget ast it dielst.
Hast te lyts om fêst te hâlden, mar te grut foar wurden.
Sa wiis, sa bliid, sa mâl mei dy!
Sa fier as de moanne en werom,
sa mâl binne wy mei dy.
Net te beskriuwen
hoe waarm de winter wêze kin
As leafde
libben wurdt,
kriget lok
in namme.
Berne om foar altyd fan te hâlden.
Us leafde hat
hantsjes en fuotsjes krigen.
De bernewrâld sa tear en fyn,
dêr leit de hiele takomst yn.
Al ús letter
is mei dy.
Foar it each mei ús trijen.
Yn ús hert mei ús fjouweren.
As it sintsje
yn de iere moarn
laket it libben dy oan.
Ut ús, fan ús,
en dochs,
sa fansels,
dysels.
Sinnestrieltsje,
kom derby!
Der is noch plak
genôch foar dy.
De grutte freugde
om de lytse dingen,
is it lytse geheim
fan it grutte gelok.
Diel mei ús dit grutte lok,
kom gau om in poppeslok!
Sa as de sinne
de blommen kleuret,
sa kleurje bern
it libben.
In nij libben, in nije wrâld
wy hawwe in lytse poppe!
Wy ha dy leaf, ús hiele libben
’t is folle mear as hâlde fan.
In leafde foar it libben,
út de krêft fan dy en my.
Dyn lytse libben,
ús grutte lok!
De sinne hat der in sinnestrieltsje by,
wat binne wy dochs wiis mei dy!