Stil wêze en belibje
in minske
in bern
in nij libben
dierber en sa bysûnder
in grut godswûnder
Sa lyts ast bist
sa grut is ’t wûnder fan it libben
nimmen hat dy oant no ta kend
allinnich God, Hy hat dy oan ús jûn
Syn hannen hawwe Nynke makke
fanút in foarmleas bestean.
Hoe wûnderlik binne Jo wurken,
Hear, wol ek fierder mei har gean.
Dit wûnder yn ús hannen lein,
it stiet noch oan ’t begjin.
Wy winskje dat it wêze mei
in ljochtsje yn ús gesin.
In godsgeskink bliuwt it sûnder mear.
In lyts famke / jonkje dizze kear.
Dat dyn libben wêze mei as de sinne,
mei waarmte, lok en leafde om dy hinne.
Dat Jezus dyn hoeder wêze mei
op dyn libbenswei.
Mei Hy dy liede dei oan dei.
Eachjes om te sjen,
in mûltsje om te roppen,
hantsjes om te gripen,
fuotsjes om te skoppen,
earkes om te hearren,
te hearren nei Syn stim.
Lyts berntsje, grut wûnder
ús skonken troch Him.
In Godswûnder bliuwt it sûnder mear.
In lyts jonkje/famke dizze kear.
Dat har libben wêze mei as de sinne,
mei waarmte, lok en leafde om har hinne.
Dêr binne jimme dan
it libben kin begjinne!
Net ien, mar twa nije libbens
sjogge no it ljocht.
Wy tankje de Skepper
dy’t ús sa ryk betocht.
As in pearel yn Gods hân,
rykt hy ús dit berntsje oan.
Kostber libben troch Him boud,
oan ús soargen tabetroud.
Us fiifde berntsje, lyts en sûn.
In grut wûnder troch God oan ús jûn.
Kostber libben troch Him boud,
oan ús soargen tabetroud.
Hâld him/har yn Jo hân o Hear,
lit him/har libje ta Jo ear.
Berne om in minske te wêzen
hjir op dizze ierde
berne om Gods
winsk te wêzen
en wy meie dy liede.
Eltse berte bliuwt in wûnder
elk bern wer bysûnder.
De Skepper fan it libbensljocht
hat ús opnij ryk betocht.
Minskebern, sa lyts, sa tear,
’k lis in tekken om dy hinne,
like waarm as in sinne.
As dyn Hoeder silst My kenne
’k hâld dy fêst, kear op kear.
Leaf lyts berntsje
kostberder as goud,
sa wolkom yn ús midden
troch de Hear oan ús tabetroud
Dyn heldere eachjes
sjogge ús oan,
do bist sa moai,
sa leaf en ûnbedoarn.
De Skepper
tankje wy oprjocht
dat er ús op ’e nij
sa ryk betocht.
Ferwûndere troch dit nije libben
lykas in blom, sa fyn en tear
kinne wy alinnich noch mar sizze
oan Jo is al ús tank, o Hear.
Bern, libje!
Mar sjoch
troch alles hinne
syn teken fan trou:
Hy lit dy nea allinne.
It is in wûnder,
seit it hert.
It is in grutte ferantwurding,
seit it ferstân.
It binne in protte soargen,
seit de eangst.
It is in geskink fan God,
seit it leauwen.
It is ús grutste lok,
seit de leafde.
It binne ús leave bern,
sizze wy.
Syn hannen ha dy makke
en Hy seach hoesto groeidest
Fol spanning ha wy op dy wachte
in ûnbegryplik wûnder…
Nij libben yn ús earms,
sa tear en o sa unyk.
Troch Him oan ús tabetroud
wat fiele wy ús ryk.
It libben is moai,
mar ek kwetsber fanôf it begjin.
Wy sille der foar dy wêze,
wolkom yn ús gesin.
In geskink út Syn hân
oan ús tabetroud.
Wy hoopje dy leafde,
betrouwen en in thús te jaan.
Ut Gods hannen
krigen we dy.
Wolkom (namme)
do hearst derby.
Safolle leafde yn dit wûnder,
safolle lok troch Him oan ús jûn.
Safolle blydskip om in berntsje sa lyts
safolle moais om tankber foar te wêzen.
Ut Gods hannen
in libben nij.
Hy joech ús in wûnder
Hy joech ús dy.
Hjir binne gjin wurden foar.
Ferwûndere sjogge wy nei dy.
We tankje God, want de wrâld
hat der in wûnder by.
Lytse poppe yn ’e widze.
Lytse poppe, leaf en tear.
Hjir binne gjin wurden foar,
sa wûndermoai
oan God de ear.
In glimke fan in ingel
naamst út de himel mei.
Wy steane no noed foar dy.
Dyn hantsje yn ús hannen
sa geane wy op wei.
Wy wolle God tankje
en freegje: ‘Bliuw har/him nei
wat der ek barre sil,
Heit, wês Jo derby.’
Leaf lyts berntsje,
tear en bysûnder,
troch God oan ús tabetroud,
dit grutte wûnder.
Twa bliere eachjes,
in mûltsje dat ropt,
hantsjes dy’t gripe,
in fuotsje dat skopt.
Tank foar dit wûnder
sa lyts en sa tear.
Jo binne de Makker,
Oan Jo is de ear.
Wy hawwe nei dy útsjoen,
fol ferwachting
en mei leafde
en no’t wy dy
yn ús earmen hâlde
sjogge wy,
mei lok yn ús hert,
nei in geskink fan ’e Skepper.
Hjir binne gjin wurden foar.
Ferwûndere sjogge wy nei dy.
We tankje God, want de wrâld
hat der in wûnder by.
Lyts en suver
in libben nij.
God joech ús in wûnder,
God joech ús dy.
God hat alles makke,
de sinne, de blommen en de kij.
De loft, de see, dyn grutte sus,
en Hy makke dy!
Ut langstme en leafde
Berne út ’e memmeskoat
Leit no in lytse poppe yn ús hannen
As wy dy sa sjogge
Bysûnder, lyts en tear
Kinne wy allinnich noch flústerje:
Tankjewol Hear
Hear, wol om him tinke
him jo hoede skinke
set syn libben
yn it ljocht
dat jo antlit oer
him brocht.
Dit libben
sa pril.
Dit berntsje
sa wolkom.
Hiel unyk,
hiel bysûnder.
Us lyts leaf famke/jonkje,
God, wat in wûnder.
Sa lyts en sûn
troch de Skepper
oan ús jûn.
Hâld it yn Jo hân, o Hear,
lit it libje ta Jo ear.
Dêr bist dan,
it libben kin begjinne!
Juster noch yn it tsjuster
hjoed yn ’t folle ljocht,
wy tankje de Skepper
dy’t ús sa ryk betocht.
Ta nij libben útgroeid
út leafde foar elkoar
Do lytse blom
noch yn ’e knop
Mar yn dy lizze besletten
de aldermoaiste kleuren
Want bewoartele bisto yn Gods tún
en meist no troch ús leafde en soarch
iepen gean en bloeie
en strielje fan gelok