De ien hie in famke tocht
in oar sei
der wurdt in jonkje brocht
gjinien kin it
fan tefoaren witte,
mar ik bin in jonkje
en sil hjitte…
In jonkje
sa lyts, sa nij
ús jonkje
wat binne wy wiis
mei dy.
Alwer in mantsje
út tûzenen!
Berne út leafde
kostberder as goud
in leaf lyts jonkje
oan ús tabetroud.
Sa fier as de moanne en werom,
sa mâl binne wy mei ús jonkje.
In protte yn heit syn hannen feroaret yn goud.
Mar it aldergrutste wûnder ha ik oan mem tabetroud.
Sa moai
sa leaf
sa fan ús
sa hielendal do
No’tsto der bist
is alles oars
en dochs presys sa
as it heart
Ofgryslik bliid binne wy mei dy!
Do bist do
mei-inoar = wy
wolkom yn ús gesintsje
in leafde derby!
No’t wy
tegearre
dy wurden binne,
kinne wy allinnich mar tankber wêze.
Út twa herten
ien leafde
ús leafde
Út ús leafde
in twadde libben
dyn libben
Ús leafde libbet yn dy
Ut leafde ûntstien
Mei leafde droegen
Fol leafde ferwachte
Leaf lyts jonkje/famke,
sa bliid datsto der bist.
Triennen fol leafde
dy’tsto noch net begripe kinst
Do hast twa lytse hantsjes
lit ús hân yn hân rinne
dan liede wy dy rûn oantst seist:
no kin ik it wol allinne.
Leaf lyts famke/jonkje,
sa eigen en unyk
wy binn’ sa bliid mei dy
wat makkesto ús ryk.
Leaf lyts famke/jonkje
do hearst by ús
fiel dy mar feilich
dit is dyn thús.
Dêr wie it dan safier
in lyts popke oer de flier.
Lytse hantsjes, lytse earkes
in lyts kopke mei in miny noas,
dêr’t wy sa wiis mei binne
dat kin dochs net oars!
Barre der noch wûnders?
Wurdt it lok noch fûn?
Do mei dyn lytse lûden,
hast ús it antwurd jûn.
Juster noch yn it
tsjuster
Hjoed yn it
folle ljocht
Wolkom leaf lyts mantsje/famke.
Kom mar gau by heit en mem.
Wy binne nei al dat lange wachtsjen,
tige bliid om dy te sjen!
Om stil fan te wurden
om ferwûndere nei te sjen
in kostber stikje libben
út leafde berne bern
In nij libben
in lyts wûnder.
It klinkt sa gewoan
mar foar ús hiel bysûnder.
Sa hiel gewoan
mar dochs sa bysûnder.
Sa alledeisk
mar foar ús in wûnder.
Ine mine
rufteline
boarterstreintsje
berneweintsje
lekkenrûskes
bak mei mûskes
wat in drokte
en fertier
mei in widske
oer de flier!
Doch dyn eachjes mar iepen,
rik mei dyn hantsjes nei it ljocht,
it is mei wurden net te sizzen,
wat de leafde by ús brocht.
Tige lyts en dochs hiel grut,
sa jong en dochs folslein.
It bliuwt in ivich wûnder,
in wûnder sûnder ein.
Hjir ha wy lang op wachte
einlings is it dan safier.
It lytse wûnder yn it widske
Do bist noch nij op ierde
do bist hjir noch mar krekt
en no hast fan dy ierde
al in stikje yn ’e sinne set.
Alhiel oeral litte wy jim witte
dat yn ús widske fan reid
op ’e nij in lyts wûnderke leit.
Hjir binne hast gjin wurden foar.
Hjir kinst allinnich mar
stil nei sjen.
Dit is sa leaf en tear,
sa hiel bysûnder;
dit is in wûnder!
Do makkest de wrâld
sa ljocht.
Sjochst wol hoe’t
de sinne laket?
Der sille hannen wêze
dy’t dy drage
en earms dêrst feilich yn bist.
En minsken dy’t
sûnder te freegjen
sizze datst wolkom bist.
Hark, yn ’e fierte
spilet de fanfare.
De minsken dûnsje
op ’e dyk en roppe:
Hoera, hoera
foar de lytse poppe!
Sa moai
Sa leaf
Sa lyts
Sa fan ús.
Wolkom berntsje op ’e wrâld
wolkom, kom derby,
want op dizze grutte ierde
is ek plak foar dy.
Njoggen moanne ien
no ús leave poppe
omearme yn leafde.
In nij libben
in grut wûnder
út leafde berne
oan ús tabetroud.
In wûnder yn ’e widze
Te moai om wier te wêzen,
Lekkentsjes mei kant,
Reade wyn yn glêzen.
Wy sjogge ús eagen út
Wol tûzen kear opnij.
Do bist ús eigen berntsje
Wat binne wy wiis mei dy
Hoe wiis at wy mei dy binne
is yn wurden hast net út te lizzen,
mar wy hoopje it dy
troch de jierren,
mei leafde te sizzen.
Yn mem har búk wie it waarm en sacht.
Lei ik te skoppen dei en nacht.
Mar no lit ik my hearre,
en sil ik heit syn dreamen ris bedjerre.
Dyn hantsje yn dat fan my
sa gean wy hân yn hân.
Myn grutte hân, dyn lytse,
in izersterkebân.
En op in dei, in ein foarút,
sjocht de wrâld der foar ús beide itselde út.
Wat? Blomkoal? Earrebarre?
Ach, wolnee!
Heit en mem hawwe yn it hea west.
Fandêr datsto hjir no bist!
Berte fan it libben,
it begjin,
in barren dat nea
gewoan wurde kin.
In berntsje sa lyts,
sa bysûnder,
wat binne wy tankber
foar dit wûnder.
Pakes, beppes, freonen, sibben
yn it widske leit nij libben.
Wy wolle it
fan de dakken roppe:
wy ha in lytse, leave poppe!
No’tsto berne bist
kinne wy mar net ophâlde
fan dy te hâlden.
Yn de widze leit
in berntsje
Heit stiet der grutsk
en glimkjend by
Mem sjocht der bliid
en ferbjustere nei
Wat binne wy wiis
mei dy
Leaf lyts famke / jonkje,
sa eigen en unyk.
Wy binne sa bliid mei dy,
wat makkesto ús ryk!
Dyn lytse libben,
ús grutte lok!
De sinne hat der in sinnestrieltsje by,
wat binne wy dochs wiis mei dy!
Do bist in maitiidswûnder,
in blomke fan fluwiel.
Wy binne sa wiis mei dy,
do bist ús sinnestriel.
Twa eachjes dy’t twinkelje,
twa wankjes fan fluwiel.
Wy binne sa wiis mei dy,
do bist ús sinnestriel.
De wrâld sil fan dy genietsje,
want wêrsto ek giest,
do bringst it libben freugde,
omdatsto in sintsje bist.
Nij libben yn ús earms,
sa tear en o sa unyk.
Op ‘e nij ferwûndere.
wat fiele wy ús ryk.
It libben is moai,
mar ek kwetsber sûnt it begjin.
Wy sille der foar dy wêze,
wolkom yn ús gesin.
Nij libben
noch finzen
yn lytse lûden
mar fannijs
belibje wy
it wûnder
Lok fynst yn it earste glimke
fan dyn bern.
Lok fynst yn ‘e freegjende eagen
dy’t nei dy opsjogge.
Lok fynst yn it hantsje dat yn
dines leit.
Lok fynst yn dat iene wurd
dat krekt alles seit.
Tankber sizze wy dyn namme,
swijend foar de heimenis.
Op ’e nij meie wy belibje
it geheim dat libben is.
Do bist kommen yn ús libben
weve ûnder memmehert.
Wûnderlik ta wêzen wurden,
wy ferstean dit wûnder net.
Strielje as kleare sinneskyn
mei dyn bliere eachjes it libben yn
Bring freonskip, leafde en nocht
dat elk bliid wurdt dy’t dy sjocht
Libben út ús libben
Lyts en hiel bysûnder
Wy jouwe dy in namme
Mar einliks hjitst do wûnder.
Net foar te stellen
sa bysûnder
Nea fanselssprekkend
foar ús in wûnder
Us leafde
libbet
yn dy.
Libje
dyn libben
yn leafde
eltse dei
op ’e nij.
Berte,
it makket waarm,
it makket kâld,
it rekket jong,
it rekket âld,
it bliuwt in wûnder
yn’e wrâld.
Do bist sa lyts en leaf
wy fine dy in wûnder,
no’tsto sa ticht by ús bist
wurdt alles hiel bysûnder.
Twa blauwe eachjes
In kopke mei ljocht hier
.. sintimeter lingte
en … pûn swier.
Oan ’e kant
oan ’e kant
ik wol der ek graach by!
Hallo – hallo
hjir bin ik dan!
Wat fynst fan my?
De iene sei: ús poppe wurdt in jonkje
De oare sei: in famke dat is wis
De iene sei: hy liket grif op pake
De oare sei: op beppe, sûnder mis
De iene sei: wat sil er wille meitsje
De oare sei: se dûnset as in swel
De iene sei: ús bern dat wurdt in wûnder
De oare sei: ik twivelje gjin tel!
Twa lytse fuotsjes
dy fuotballen omraak.
Twa lytse hantsjes
dy klapten withoefaak.
Wat wiest in droktemakker
dyn mem dy waard hast sljocht,
ús eigen lytse …
einlings kaamst foar ’t ljocht!
In glimke fan in ingel
naamst út de himel mei
in tûfke rôze wolken,
in moaie maitiidsdei.
In sulverwite fûgel
in gouden sinnestriel,
hantsjes om te aaien
twa wankjes fan flewiel.
Minyhantsjes
minyfuotsjes
minymûltsje
minynoas
Grut is ’t lok
in maksywûnder
poppeslokje
tsjoch en proast!