heit&mem

Fryske gedichten » Fryske bertegedichtsjes

Wolsto graach in tekst of gedicht op it Frysk nei sjen litte? Mail de tekst yn in wordbestân nei ynfo@heitenmem.nl en wy sjogge it fergees foar jim nei!

Sjoch foar Fryske routeksten en -gedichten it boekje ‘Foar altyd yn ús hert‘.
Sjoch foar houliks- en leafdesgedichten it boekje ‘Leafste leave‘.

 

Dyn hantsje yn dat fan my
Sa rinne wy hân yn hân
As broer en sus
In izersterke bân
Ik bin al wer wat grutter
En do bist noch sa lyts
Do bist myn leave suske
In freontsje foar altyd

Lytse hantsjes, lytse fuotsjes,
in lyts kopke mei in miny noas.
Sa lyts, mar o sa bysûnder,
do makkest alles oars.

Hjoed, moarn en elke dei dêrnei,
fan no ôf is al ús letter mei dy.

Groei mar, strielje,
laitsje yn alle talen.
Om ûnder it ûntdekken
soms te ferdwalen.

Libje, ferwûnderje dy
laitsje, ha wille.
En wit dat wy altyd
mei dy meirinne sille.

Gjin útsprutsen wurd,
gjin skreaun akkoart,
mar in stil ferbûn
mei dyjinge dy’t dy it libben skonk.
In gouden belofte,
dat wy mei hert en siel foar dy soargje sille.
Net allinne hjoed,
mar ek de dei fan moarn.

Dach leave lytse poppe
wiest dêr al?
Wat hawwe wy in skoft
op dy wachte,
dyn widze stiet al klear.
Sjoch, op it fuottenein
sit de leafste koesbear
fan dyn grutte suske/broerke. 

In libben…
is as de dize yn ’e iere moarn
Hoeden siket it in wei
Ynienen brekt de sinne troch
en begjint in nije dei.

As in jonge protter
sjongsto dyn liet
fan fier fuort
Hoeden
sikesto dyn wei
ûnder de pannen
fan ús dak
In nije melodije
follet it hûs

Wai (Taiske groet)

As ik myn eagen slút 
en nei dy sjoch 
troch myn sielespegel hinne 
nei dy laitsje 
en mei ien finger 
dyn swarte hier oanreitsje 
is it krekt 
as 
glimkesto 
hiel even 
troch myn sielespegel werom 
en ik 
ik swaai 
swaai útlitten. 
‘Wai’ leave skat 
Dach dach. Ik kom!

Wachtsje op adopsje 

Do 
fier fuort 
yn in oar lân 
mei dyn eigen taal, Boeddha 
en moessonrein. 

Do 
tichtby 
noch sûnder namme 
mar printe[YS1]  yn ús hert 

dyn keamer wachtet 
Net allinne 
dyn suske, heit en mem. Unbekend 
fier fuort tichtby hâlde wy fan dy. 

Wannear komsto hjirhinne? 
Meie wy dyn namme hearre 
Dyn bliere laits oer ús hinne falle litte 
En dyn fertriet fuortfeie? 

De tillefoan giet 
net 
Taal noch teken. 
It wurdt let, 
let. 
Is der no net ien dy’t sjocht 
dat wy twa 
ferlet ha 
fan elkoar. 
Do fan my 
en ik fan dy? 

Wêrom 
net? 
Wêrom duorret it sa lang? 
Burokrasy, stimpels, hantekening 
en in bulte papier 
wachtet noch 
op trage hannen 
dy’t, troch alle lannen 
hinne, ús byinoar bringe sille. 
Stevich sil ús keatling wurde 
Mar no noch 
net. 
Ik ha ferlet 
fan dy. 

 [YS1]Skrasse kin ek betsjutte ‘trochstreekje’, dat moat it hjir just net wêze, mar sa kinne je it dus wol lêze, dêrom ha ik dêr in oar wurd delsetten…

Twa lytse berntsjes
om ferwûndere nei te sjen.
Sa tear en sa lyts,
oan har libbensbegjin.
Twa lytse wûnders
dy’t strielje as de sinne.
In twilling dêr’t wy
dûbeld gelokkich mei binne.

Leaf lyts famke,
nij op dizze wrâld.
Nimmen wit wat
it libben ynhâldt.
Wy winskje dat dyn libben
like kleurryk wêze mei
as de tekening dy’t dyn broerke
makke, spesjaal foar dy.

In tútsje hjir en wêr noch mear?
Op dyn wang, yn dyn nekke
en ek op dyn ear!
Nee wacht, ik bin noch lang net klear,
op dyn noaske ek noch in pear!

Dyn hantsje yn dat fan my,
sa rinne wy hân yn hân.
As broer en sus,
in izersterke bân.
Ik bin alwer wat grutter
en do bist noch sa lyts.
Do bist myn leave broerke/suske
in freontsje foar altyd.

Faak joegen wy mem har búk in tút,
en fregen: wannear komst der ris út?
No is ’t einlings safier,
meist mei ús boartsje, echt wier!
Wy hawwe der in broerke by,
en binne allegearre wakker wiis mei dy!

Myn suske yn ’e widze
einlings is it safier.
Wat bisto bysûnder
en wat bin ik bliid .
Aanst sil ik dy ferskes leare
en boartsje mei dy oer de flier.
No earst mar lekker koese,
want dat is noch net safier.

 

In wûnder bliuwt it sûnder mear
in lyts sûn famke, ek dizze kear
Se sil heit en mem de hannen bine
Dy kinne har dêr wol yn fine
Mar it moaiste is foar my
ik ha der in boarterskammeraatske by!

Wy binne bliid en wolle it hiel lûd roppe,
want wy hawwe in lytse poppe.
Mar fan allegear bin ik it measte op’t skik
want syn grutte broer, dat bin ik!

Dach leave lytse poppe
wiest dêr al?
Wat hawwe wy in skoft
op dy wachtte,
dyn widze stiet al klear.
Sjoch, op it fuottenein
sit de leafste koesbear
fan dyn grutte suske/broerke. 

3 lytse knapen dy’t allegear de oandacht wolle fan heit en mem

3 lytse knapen dy’t alles fanelkoar ôfpakke wolle

3 lytse knapen hast allegear tagelyk yn de pjuttepuberfaze

3 jonge knapen dy’t moai meielkoar boartsje kinne

3 jonge knapen dy’t meielkoar harren grinzen lûke kinne

3 jonge knapen dy’t witte wat leafde, lok en sûnens betsjut

3 grutte knapen dy’t meielkoar in suske krigen ha, en har dat allegear leare wolle

De ien hie in famke tocht
in oar sei
der wurdt in jonkje brocht
gjinien kin it
fan tefoaren witte,
mar ik bin in famke
en sil hjitte..

De ien hie in famke tocht
in oar sei
der wurdt in jonkje brocht
gjinien kin it
fan tefoaren witte,
mar ik bin in jonkje
en sil hjitte…

Yn mem har búk wie it waarm en sacht.
Dêr lei ik te trappeljen, dei en nacht.
Mar no lit ik goed fan my hearre,
En sil ik heit syn rêst bedjerre!

Ta nij libben útgroeid
út leafde foar elkoar

Do lytse blom
noch yn ’e knop

Mar yn dy lizze besletten
de aldermoaiste kleuren

Want bewoartele bisto yn Gods tún
en meist troch ús leafde en soarch
iepengean en bloeie
en strielje fan gelok

In wûnder yn ’e widze
Te moai om wier te wêzen,
Lekkentsjes mei kant,
Reade wyn yn glêzen.
Wy sjogge ús eagen út
Wol tûzen kear opnij.
Do bist ús eigen berntsje
Wat binne wy wiis mei dy

De iene seit: “Hy liket op heit”
en de oare fynt: op mem.
Wy soenen sizze:
jimme moatte ús lytse …
sels mar ris besjen!

Yn mem har búk wie it waarm en sacht.
Dêr lei ik te trappeljen, dei en nacht.
Heit hie fan my oant no ta gjin lêst,
Mar no is ’t ek dien mei heit syn rêst!

Ferwûndering

Op ’e nij
wer bysûnder
net út te lizzen
dizze rykdom
Do joust
mei bliere eachjes
ús leafde in gesicht
Twirje dyn ljocht
kleurje suver
as in blom
mei folle nocht
it libben ta

 

Sa moai
sa leaf
sa fan ús
sa hielendal do

No’tsto der bist
is alles oars
en dochs presys sa
as it heart
Ofgryslik bliid binne wy mei dy!

Do bist do
mei-inoar = wy
wolkom yn ús gesintsje
in leafde derby!

Hoe wiis at wy mei dy binne
is yn wurden hast net út te lizzen,
mar wy hoopje it dy
troch de jierren hinne
mei leafde te sizzen.

Mei dy, leaf famke,
lyts en sûn
is foar ús
in nij aventoer begûn.
Wy sizze wol
tûzen kear opnij
wat binne wy
dochs wiis mei dy!

Yn mem har búk wie it waarm en sacht.
Lei ik te skoppen dei en nacht.
Mar no lit ik my hearre,
en sil ik heit syn dreamen en ris bedjerre.

Dyn hantsje yn dat fan my
sa gean wy hân yn hân.
Myn grutte hân, dyn lytse,
in izersterkebân.
En op in dei, in ein foarút,
sjocht de wrâld der foar ús beide itselde út.

Berte fan it libben,
it begjin,
in barren dat nea
gewoan wurde kin.
In berntsje sa lyts,
sa bysûnder,
wat binne wy tankber
foar dit wûnder.

Berte fan it libben,
it begjin,
in barren dat nea
gewoan wurde kin.
In berntsje sa lyts,
sa bysûnder,
wat binne wy tankber
foar dit wûnder.

Mem droech my njoggen moanne lang.
Se waard der somtiden nachts wekker fan.
mar no bin ik berne
en kin ik ús heit ek ris jenne

Pakes, beppes, freonen, sibben
yn it widske leit nij libben.
Wy wolle it
fan de dakken roppe:
wy ha in lytse leave poppe!

Yn de widze leit
in berntsje
Heit stiet der grutsk
en glimkjend by
Mem sjocht der bliid
en ferbjustere nei
Wat binne wy wiis
mei dy

Sa no en dan
fljocht der in ingeltsje
nei de ierde.
De wolken binne rôs
it gers is blau,
oeral sweve ballonnen, oeral.
De hiele wide wrâld
leit iepen…

Leaf lyts famke/jonkje,
sa eigen en unyk
wy binn’ sa bliid mei dy
wat makkesto ús ryk.

Leaf lyts famke/jonkje
do hearst by ús
fiel dy mar feilich
dit is dyn thús.

Dêr wie it dan safier
in lyts popke oer de flier.
Lytse hantsjes, lytse earkes
in lyts kopke mei in minynoas,
dêr’t wy sa wiis mei binne
dat kin dochs net oars!

Nij libben yn ús earms,
sa tear en o sa unyk.
Op ’e nij ferwûndere.
wat fiele wy ús ryk.
It libben is moai,
mar ek kwetsber sûnt it begjin.
Wy sille der foar dy wêze,
wolkom yn ús gesin.

Lok fynst yn it earste glimke
fan dyn bern.
Lok fynst yn ’e freegjende eagen
dy’t nei dy opsjogge.
Lok fynst yn it hantsje dat yn
dines leit.
Lok fynst yn dat iene wurd
dat krekt alles seit.

Wolkom leaf lyts mantsje/famke.
Kom mar gau by heit en mem.
Wy binne nei al dat lange wachtsjen,
tige bliid om dy te sjen!

Strielje as kleare sinneskyn
mei dyn bliere eachjes it libben yn
Bring freonskip, leafde en nocht
dat elk bliid wurdt dy’t dy sjocht

Ine mine
rufteline
boarterstreintsje
berneweintsje
lekkenrûskes
bak mei mûskes
wat in drokte
en fertier
mei in widske
oer de flier!

Doch dyn eachjes mar iepen,
rik mei dyn hantsjes nei it ljocht,
it is mei wurden net te sizzen,
wat de leafde by ús brocht.

De iene sei: ús poppe wurdt in jonkje
De oare sei: in famke dat is wis
De iene sei: hy liket grif op pake
De oare sei: op beppe, sûnder mis
De iene sei: wat sil er wille meitsje
De oare sei: se dûnset as in swel
De iene sei: ús bern dat wurdt in wûnder
De oare sei: ik twivelje gjin tel!

Hjir binne hast gjin wurden foar.
Hjir kinst allinnich mar
stil nei sjen.
Dit is sa leaf en tear,
sa hiel bysûnder;
dit is in wûnder!

Twa lytse fuotsjes
dy fuotballen omraak.
Twa lytse hantsjes
dy klapten withoefaak.
Wat wiest in droktemakker
dyn mem dy waard hast sljocht,
ús eigen lytse …
einlings kaamst foar ’t ljocht!

Do makkest de wrâld 
sa ljocht.
Sjochst wol hoe’t 
de sinne laket? 

Der sille hannen wêze 
dy’t dy drage 
en earms dêrst feilich yn bist. 
En minsken dy’t 
sûnder te freegjen 
sizze datst wolkom bist.

In glimke fan in ingel
naamst út de himel mei
in toefke rôze wolken,
in moaie maitiidsdei.
In sulverwite fûgel
in gouden sinnestriel,
hantsjes om te aaien
twa wankjes fan flewiel

Der sille hannen wêze
dy’t dy drage
en earms
dêrst feilich yn bist
en minsken
dy’t sûnder freegjen
sizze datst
wolkom bist.

Sa lyts ast bist
sa grut is ’t wûnder fan it libben
nimmen hat dy oant no ta kend
allinnich God, Hy hat dy oan ús jûn

Syn hannen hawwe Nynke makke
fanút in foarmleas bestean.
Hoe wûnderlik binne Jo wurken,
Hear, wol ek fierder mei har gean.

In godsgeskink bliuwt it sûnder mear.
In lyts famke / jonkje dizze kear.
Dat dyn libben wêze mei as de sinne,
mei waarmte, lok en leafde om dy hinne.
Dat Jezus dyn hoeder wêze mei
op dyn libbenswei.
Mei Hy dy liede dei oan dei.

Eachjes om te sjen,
in mûltsje om te roppen,
hantsjes om te gripen,
fuotsjes om te skoppen,
earkes om te hearren,
te hearren nei Syn stim.
Lyts berntsje, grut wûnder
ús skonken troch Him.

In Godswûnder bliuwt it sûnder mear.
In lyts jonkje/famke dizze kear.
Dat har libben wêze mei as de sinne,
mei waarmte, lok en leafde om har hinne.

Dêr binne jimme dan
it libben kin begjinne!
Net ien, mar twa nije libbens
sjogge no it ljocht.
Wy tankje de Skepper
dy’t ús sa ryk betocht.

Us fiifde berntsje, lyts en sûn.
In grut wûnder troch God oan ús jûn.
Kostber libben troch Him boud,
oan ús soargen tabetroud.
Hâld him/har yn Jo hân o Hear,
lit him/har libje ta Jo ear.

Minskebern, sa lyts, sa tear,
’k lis in tekken om dy hinne,
like waarm as in sinne.
As dyn Hoeder silst My kenne
’k hâld dy fêst, kear op kear.

Dyn heldere eachjes
sjogge ús oan,
do bist sa moai,
sa leaf en ûnbedoarn.
De Skepper
tankje wy oprjocht
dat er ús op ’e nij
sa ryk betocht.

Ferwûndere troch dit nije libben
lykas in blom, sa fyn en tear
kinne wy alinnich noch mar sizze
oan Jo is al ús tank, o Hear.

It is in wûnder,
seit it hert.
It is in grutte ferantwurding,
seit it ferstân.
It binne in protte soargen,
seit de eangst.
It is in geskink fan God,
seit it leauwen.
It is ús grutste lok,
seit de leafde.
It binne ús leave bern,
sizze wy.

Nij libben yn ús earms,
sa tear en o sa unyk.
Troch Him oan ús tabetroud
wat fiele wy ús ryk.
It libben is moai,
mar ek kwetsber fanôf it begjin.
Wy sille der foar dy wêze,
wolkom yn ús gesin.

Safolle leafde yn dit wûnder,
safolle lok troch Him oan ús jûn.
Safolle blydskip om in berntsje sa lyts
safolle moais om tankber foar te wêzen.

In glimke fan in ingel
naamst út de himel mei.
Wy steane no noed foar dy.
Dyn hantsje yn ús hannen
sa geane wy op wei.
Wy wolle God tankje
en freegje: ‘Bliuw har/him nei
wat der ek barre sil,
Heit, wês Jo derby.’

Twa bliere eachjes,
in mûltsje dat ropt,
hantsjes dy’t gripe,
in fuotsje dat skopt.
Tank foar dit wûnder
sa lyts en sa tear.
Jo binne de Makker,
Oan Jo is de ear.

Wy hawwe nei dy útsjoen,
fol ferwachting
en mei leafde
en no’t wy dy
yn ús earmen hâlde
sjogge wy,
mei lok yn ús hert,
nei in geskink fan ’e Skepper.

Ut langstme en leafde
Berne út ’e memmeskoat
Leit no in lytse poppe yn ús hannen
As wy dy sa sjogge
Bysûnder, lyts en tear
Kinne wy allinnich noch flústerje:
Tankjewol Hear

Dêr bist dan,
it libben kin begjinne!
Juster noch yn it tsjuster
hjoed yn ’t folle ljocht,
wy tankje de Skepper
dy’t ús sa ryk betocht.

De iene seit: “Hy liket op heit”
en de oare fynt: op mem.
Wy soenen sizze:
jimme moatte út lytse …
sels mar ris besjen!

Mem droech my njoggen moanne lang.
Se waard der somtiden nachts wekker fan,
mar no bin ik berne
en kin ik ús heit ek ris jenne.

Ta nij libben útgroeid
út leafde foar elkoar

Do lytse blom
noch yn ’e knop

Mar yn dy lizze besletten
de aldermoaiste kleuren

Want bewoartele bisto yn Gods tún
en meist no troch ús leafde en soarch
iepen gean en bloeie
en strielje fan gelok

In wûnder yn ’e widze
Te moai om wier te wêzen,
Lekkentsjes mei kant,
Reade wyn yn glêzen.
Wy sjogge ús eagen út
Wol tûzen kear opnij.
Do bist ús eigen berntsje
Wat binne wy wiis mei dy

Lok fynst yn it earste glimke
fan dyn bern.
Lok fynst yn ‘e freegjende eagen
dy’t nei dy opsjogge.
Lok fynst yn it hantsje dat yn
dines leit.
Lok fynst yn dat iene wurd
dat krekt alles seit.

De iene sei: ús poppe wurdt in jonkje
De oare sei: in famke dat is wis
De iene sei: hy liket grif op pake
De oare sei: op beppe, sûnder mis
De iene sei: wat sil er wille meitsje
De oare sei: se dûnset as in swel
De iene sei: ús bern dat wurdt in wûnder
De oare sei: ik twivelje gjin tel!

Twa lytse fuotsjes
dy fuotballen omraak.
Twa lytse hantsjes
dy klapten withoefaak.
Wat wiest in droktemakker
dyn mem dy waard hast sljocht,
ús eigen lytse …
einlings kaamst foar ’t ljocht!

In glimke fan in ingel
naamst út de himel mei
in tûfke rôze wolken,
in moaie maitiidsdei.
In sulverwite fûgel
in gouden sinnestriel,
hantsjes om te aaien
twa wankjes fan flewiel.

Der sille hannen wêze
dy’t dy drage
en earms
dêrst feilich yn bist
en minsken
dy’t sûnder freegjen
sizze datst
wolkom bist.

Ut twa herten
ien leafde
ús leafde.

Ut ús leafde
in twadde libben
dyn libben.

Us leafde libbet yn dy.

Al ús letter
is mei dy.