Blom fan it Easten
Moai en spesjaal
Dyn namme in gedicht
Dyn komst in ferhaal

Gjin útsprutsen wurd,
gjin skreaun akkoart,
mar in stil ferbûn
mei dyjinge dy’t dy it libben skonk.
In gouden belofte,
dat wy mei hert en siel foar dy soargje sille.
Net allinne hjoed,
mar ek de dei fan moarn.

Dach leave lytse poppe
wiest dêr al?
Wat hawwe wy in skoft
op dy wachte,
dyn widze stiet al klear.
Sjoch, op it fuottenein
sit de leafste koesbear
fan dyn grutte suske/broerke. 

In libben…
is as de dize yn ’e iere moarn
Hoeden siket it in wei
Ynienen brekt de sinne troch
en begjint in nije dei.

As in jonge protter
sjongsto dyn liet
fan fier fuort
Hoeden
sikesto dyn wei
ûnder de pannen
fan ús dak
In nije melodije
follet it hûs

Wai (Taiske groet)

As ik myn eagen slút 
en nei dy sjoch 
troch myn sielespegel hinne 
nei dy laitsje 
en mei ien finger 
dyn swarte hier oanreitsje 
is it krekt 
as 
glimkesto 
hiel even 
troch myn sielespegel werom 
en ik 
ik swaai 
swaai útlitten. 
‘Wai’ leave skat 
Dach dach. Ik kom!

Wachtsje op adopsje 

Do 
fier fuort 
yn in oar lân 
mei dyn eigen taal, Boeddha 
en moessonrein. 

Do 
tichtby 
noch sûnder namme 
mar printe[YS1]  yn ús hert 

dyn keamer wachtet 
Net allinne 
dyn suske, heit en mem. Unbekend 
fier fuort tichtby hâlde wy fan dy. 

Wannear komsto hjirhinne? 
Meie wy dyn namme hearre 
Dyn bliere laits oer ús hinne falle litte 
En dyn fertriet fuortfeie? 

De tillefoan giet 
net 
Taal noch teken. 
It wurdt let, 
let. 
Is der no net ien dy’t sjocht 
dat wy twa 
ferlet ha 
fan elkoar. 
Do fan my 
en ik fan dy? 

Wêrom 
net? 
Wêrom duorret it sa lang? 
Burokrasy, stimpels, hantekening 
en in bulte papier 
wachtet noch 
op trage hannen 
dy’t, troch alle lannen 
hinne, ús byinoar bringe sille. 
Stevich sil ús keatling wurde 
Mar no noch 
net. 
Ik ha ferlet 
fan dy. 

 [YS1]Skrasse kin ek betsjutte ‘trochstreekje’, dat moat it hjir just net wêze, mar sa kinne je it dus wol lêze, dêrom ha ik dêr in oar wurd delsetten…

Mei dy, leaf famke,
lyts en sûn
is foar ús
in nij aventoer begûn.
Wy sizze wol
tûzen kear opnij
wat binne wy
dochs wiis mei dy!

Leaf lyts jonkje/famke,
sa bliid datsto der bist.
Triennen fol leafde
dy’tsto noch net begripe kinst

Do hast twa lytse hantsjes
lit ús hân yn hân rinne
dan liede wy dy rûn oantst seist:
no kin ik it wol allinne.

Leaf lyts famke/jonkje,
sa eigen en unyk
wy binn’ sa bliid mei dy
wat makkesto ús ryk.

Leaf lyts famke/jonkje
do hearst by ús
fiel dy mar feilich
dit is dyn thús.

Dêr wie it dan safier
in lyts popke oer de flier.
Lytse hantsjes, lytse earkes
in lyts kopke mei in miny noas,
dêr’t wy sa wiis mei binne
dat kin dochs net oars!

Lyts fleurich libben,
in prachtich minskje, fonkelnij.
Ferwûndere en nijsgjirrich
ferwolkomje wy dy.

Wolkom leaf lyts mantsje/famke.
Kom mar gau by heit en mem.
Wy binne nei al dat lange wachtsjen,
tige bliid om dy te sjen!

In nij libben
in lyts wûnder.
It klinkt sa gewoan
mar foar ús hiel bysûnder.

Sa hiel gewoan
mar dochs sa bysûnder.
Sa alledeisk
mar foar ús in wûnder.

Tige lyts en dochs hiel grut,
sa jong en dochs folslein.
It bliuwt in ivich wûnder,
in wûnder sûnder ein.

Sa as de sinne
de blommen kleuret,
sa kleurje bern
it libben.

Hjir binne hast gjin wurden foar.
Hjir kinst allinnich mar
stil nei sjen.
Dit is sa leaf en tear,
sa hiel bysûnder;
dit is in wûnder!

Do makkest de wrâld
sa ljocht.
Sjochst wol hoe’t
de sinne laket?
Der sille hannen wêze
dy’t dy drage
en earms dêrst feilich yn bist.
En minsken dy’t
sûnder te freegjen
sizze datst wolkom bist.

Sa moai
Sa leaf
Sa lyts
Sa fan ús.

Wolkom berntsje op ’e wrâld
wolkom, kom derby,
want op dizze grutte ierde
is ek plak foar dy.

In wûnder yn ’e widze
Te moai om wier te wêzen,
Lekkentsjes mei kant,
Reade wyn yn glêzen.
Wy sjogge ús eagen út
Wol tûzen kear opnij.
Do bist ús eigen berntsje
Wat binne wy wiis mei dy

Wy ha dy leaf, ús hiele libben
’t is folle mear as hâlde fan.

Hoe wiis at wy mei dy binne
is yn wurden hast net út te lizzen,
mar wy hoopje it dy
troch de jierren,
mei leafde te sizzen.

Dyn hantsje yn dat fan my
sa gean wy hân yn hân.
Myn grutte hân, dyn lytse,
in izersterkebân.
En op in dei, in ein foarút,
sjocht de wrâld der foar ús beide itselde út.

Berte fan it libben,
it begjin,
in barren dat nea
gewoan wurde kin.
In berntsje sa lyts,
sa bysûnder,
wat binne wy tankber
foar dit wûnder.

Pakes, beppes, freonen, sibben
yn it widske leit nij libben.
Wy wolle it
fan de dakken roppe:
wy ha in lytse, leave poppe!

No’tsto berne bist
kinne wy mar net ophâlde
fan dy te hâlden.

Yn de widze leit
in berntsje
Heit stiet der grutsk
en glimkjend by
Mem sjocht der bliid
en ferbjustere nei
Wat binne wy wiis
mei dy

Leaf lyts famke / jonkje,
sa eigen en unyk.
Wy binne sa bliid mei dy,
wat makkesto ús ryk!

Twa eachjes dy’t twinkelje,
twa wankjes fan fluwiel.
Wy binne sa wiis mei dy,
do bist ús sinnestriel.

De wrâld sil fan dy genietsje,
want wêrsto ek giest,
do bringst it libben freugde,
omdatsto in sintsje bist.

Nij libben yn ús earms,
sa tear en o sa unyk.
Op ‘e nij ferwûndere.
wat fiele wy ús ryk.
It libben is moai,
mar ek kwetsber sûnt it begjin.
Wy sille der foar dy wêze,
wolkom yn ús gesin.

Lok fynst yn it earste glimke
fan dyn bern.
Lok fynst yn ‘e freegjende eagen
dy’t nei dy opsjogge.
Lok fynst yn it hantsje dat yn
dines leit.
Lok fynst yn dat iene wurd
dat krekt alles seit.

Tankber sizze wy dyn namme,
swijend foar de heimenis.
Op ’e nij meie wy belibje
it geheim dat libben is.

Do bist kommen yn ús libben
weve ûnder memmehert.
Wûnderlik ta wêzen wurden,
wy ferstean dit wûnder net.

Strielje as kleare sinneskyn
mei dyn bliere eachjes it libben yn
Bring freonskip, leafde en nocht
dat elk bliid wurdt dy’t dy sjocht

Net foar te stellen
sa bysûnder
Nea fanselssprekkend
foar ús in wûnder

Us leafde
libbet
yn dy.
Libje
dyn libben
yn leafde
eltse dei
op ’e nij.

Do bist sa lyts en leaf
wy fine dy in wûnder,
no’tsto sa ticht by ús bist
wurdt alles hiel bysûnder.