Op hun oprit in de Friese hoofdstad staat een forse auto voor zeven personen geparkeerd. In huis is het relatief rustig: oudste dochter Maud (11) is nog op school, zoon Romijn (7) staat op het punt om te gaan voetballen en de tweeling doet een middagslaapje. Alleen hun broertje Lumen (bijna 4) babbelt gezellig mee op de bank. Voor het raam staat een enorme zelfgefabriceerde box, die Michel en Wemke hun kippenren noemen. ‘Vooral Maud zit graag bij de baby’s in de box en zo hebben ze alle ruimte om veilig te spelen’, vertelt het stel. Hun oudste dochter heeft bijna de puberleeftijd, maar functioneert op kleuterniveau door haar verstandelijke beperking. ‘We kunnen haar dus nooit zonder toezicht alleen bij de baby’s laten.’

De wind eronder

De combinatie van zorg maakt dat het hard werken is voor de jonge ouders. ‘Een tweeling is best te doen, hoe intensief het ook is’, stelt Michel, die als thuisvader het leeuwendeel van de opvoeding doet. ‘Maar Maud, de beide jongens en de tweeling sámen, dat is pure topsport. Met drie kinderen vond ik het al een uitdaging, door de extra begeleiding die onze dochter nodig heeft. Toch had ik de wind er heel aardig onder en de situatie was in balans. Dus toen Wemke graag nog een baby wilde, stond ik niet meteen te juichen. Omdat een gezin met vier kinderen haar droom was, hebben we na rijp beraad toch besloten voor gezinsuitbreiding te gaan. Toen de echo vervolgens een tweeling toonde, kon ik eerst geen woord uitbrengen. Nu ze er eenmaal zijn, wil ik Arvid en Maeve voor geen goud meer missen, al denk ik echt wel eens: waar zijn we aan begonnen?’

Een ontdekkingstocht

Intussen zijn de jongste spruiten wakker geworden en haalt Wemke ze uit bed. Broer en zus zijn niet fit, maar dwars door de snottebellen heen lachen ze dat het een lieve lust is. Prompt komt ook Maud uit school, afgezet door een taxibusje van het speciaal onderwijs. Een prachtig, op het oog heel gewoon meisje van elf. ‘Haar verstandelijke beperking is aan de buitenkant niet zichtbaar en juist daardoor ontstaan in de buitenwereld lastige situaties’, vertellen de ouders. ‘Haar enthousiasme is groot, maar Maud reageert niet op de manier die andere kinderen en volwassenen verwachten. Ze is bijvoorbeeld heel slecht verstaanbaar en raakt in paniek bij onverwachte dingen. Wij zijn er inmiddels helemaal op ingespeeld, de hele structuur in ons leven is afgestemd op Maud. Al blijft het een ontdekkingstocht hoor, zeker sinds de tweeling er is.’

Lekker moederen

De uitdaging van de dagelijkse opvoeding ligt grotendeels bij Michel, omdat Wemke bijna fulltime als orthopedagoog werkt. ‘Het was geen bewuste keuze om zorgvader te worden, het is simpelweg zo gelopen.Toen we erachter kwamen dat Maud veel extra begeleiding nodig heeft bij het opgroeien, zat ik net zonder werk, dus was het logisch om thuis te blijven. Onze taakverdeling bleek goed te werken en zo is het gebleven. Wemke kan carrière maken en onze kinderen met een gerust hart thuis bij mij achterlaten.’ Hoe ideaal het ook is geregeld, het viel haar na elk zwangerschapsverlof zwaar om thuis los te laten. ‘Tijdens de eerste werkweken was ik jaloers op alle vrouwen achter een kinderwagen. Ik wilde ook lekker moederen! Al ging het bij de tweeling gemakkelijker, blijkbaar went het. Bovendien krijg ik mijn aandeel wel hoor, naast mijn baan blijft er genoeg gezinstijd over.’

Prettige routine

Door haar functie als orthopedagoog bij Reik, een expertise- en behandelcentrum voor mensen met een lichte verstandelijke beperking, hebben ze het thuis wel eens gekscherend over ‘casus Maud’. Sinds Wemke weet dat haar dochter een beperking heeft, staat ze anders in haar werk. ‘Doordat ik zelf die extra zorg ook voel, kan ik me goed inleven in mijn cliënten. Tegelijk heb ik ervaren dat de wereld niet ophoudt als je kind iets mankeert. Dat wil ik graag overbrengen.Thuis blijkt trouwens de praktijkervaring van Michel minstens zo waardevol als mijn orthopedagogische kennis. Dan staat hij me te coachen als ik ergens niet uitkom met Maud. Sowieso heeft Michel de boel strak georganiseerd, dat dwingt respect af. Met hem als spil zit ons gezin in een prettige routine. Het enige minpuntje is dat wij zelden samen weg kunnen, want de combinatie van onze vijf is bijna niet over te dragen aan anderen. Maar dat komt later wel weer, als ze groter zijn.

Tekst: Amber Boomsma
Ut: de lytse heit&mem 2 – 2015