‘Mem?’, vraagt Julia, mijn dochter van 5 jaar. ‘Wat is er schat?’ ‘Als jij ooit een nieuwe heitie vindt, dan hoop ik dat hij ook kindjes heeft en dan word ik grote zus’. Ik kijk haar aan, ik ben er stil van. ‘Wil je graag een broertje of zusje?’ ‘Ja, want dan ben ik niet meer alleen’. ‘Maar lieverd, je hebt toch al 2 grote zussen’. Julia kijkt mij aan en zucht. ‘Dat weet ik wel mem, maar zij hebben nooit tijd voor mij’. Ik heb haar al heel vaak proberen uit te leggen dat haar beide zussen veel ouder zijn en hun eigen leven hebben. Ik kom nog even terug op het vinden van een nieuwe heitie. Ik vraag Julia of ze graag een nieuwe heitie wil en waarom dan? ‘Memmie, dan ben jij ook niet meer alleen’. De tranen biggelen over mijn gezicht. En besef maar weer eens dat er al veel gebeurd is in het jonge leven van mijn dochter van 5 jaar.

‘Mis je heitie?’ vraag ik haar. Julia schudt haar hoofd. ‘Dat weet je toch wel, memmie?’ Ik heb jou toch? Ik schud mijn hoofd van stil verdriet. Julia was 4, toen haar heitie overleed. Ik vraag me af wat ze zich nog herinnert van haar heit. Julia is ondertussen weer verder aan het spelen, onbewust van het feit wat haar vragen voor verdriet en pijn met zich meebrengen. Even later roept ze me. ‘Mem, ik heb gepoept!’ Ik loop naar de wc, en zie haar zitten. Ze grinnikt. ‘Stinkt hè?’ Ik vraag haar of ik haar billen schoon moet maken. Ze knikt… ‘op de heitiemanier!’ Ik glimlach, ze stopt haar hoofd tussen mijn benen en zo veeg ik haar billen schoon. Tevreden zegt ze, ‘zo deed heitie het ook altijd hè, memmie?’

Gitte Heddema woont in Drachten en is 43 jaar en moeder van Julia (5) en stiefmoeder van Larissa (19) en Michelle (16). Sinds 15 maart 2015 is Gitte weduwe van mijn haar man Klaas. Hij is na een kort ziekbed overleden aan dubbele longontsteking.