Mem, gean wy allegear dea?
Deze vraag kreeg ik deze week van mijn dochter van vier, bijna vijf jaar voorgeschoteld.
‘Eh, ja, úteinlik wol’, zeg ik.
Ik had em niet verwacht. Nog niet. Zelf was ik zeven toen ik veel over de dood nadacht. Mijn pake was toen net overleden en daardoor ontdekte ik dat ik zelf ook ooit dood zou gaan. Dat vond ik een hele schok. Onze oudste dochter ook. Mijn man probeerde haar gerust te stellen door te zeggen: Dêr hoesto dy net drok om te meitsjen. Do bist noch hartstikke jong. ‘Mar, gean jim dan wol bijna dea? Jimme binne al âld.’
We zijn deze week 37 en 38 jaar geworden. ‘Wy binne hielendal net âld. Wisto wa’t âld is? Alde beppe. Dy is 94 jier.’ ‘En kin dy noch wol sa dûnsje sa as my?’ vraagt mijn man. Hij doet een gek dansje waar onze dochter heel hard om moet lachen.
Ze legt zich erbij neer. Voorlopig. Gelukkig. Heb ik nog even de tijd om na te denken over hoe ik moet uitleggen wat de dood inhoudt.
Klasina van der Werf
PS: Ik bin wol benijd hoe ‘ t oare âlders fan jonge bern hjir mei omgean. Tips binne wolkom!
Boekentip: Leave Pake Durk, De Fertelbeam en Foar altyd yn ús hert
Op de hichte bliuwe fan heit&mem? Meld dy oan: