Kinderen achter de computer, 
Kinderen achter de iPad,
Kinderen turen naar hun telefoon,
Kinderen achter de laptop,
Kinderen achter de Xbox….

Schermpjes zijn een ISSUE.
Te veel, te onduidelijk, te agressief, te gevaarlijk, te verslavend…
En verlies van contact, creativiteit en vooral…. de harmonie in huis.
De hele maatschappij is er op gericht dat we zoveel mogelijk digitaal doen. Iedere dienst die digitaal gaat wordt daarom geprezen; want sneller en goedkoper.
Toch vinden we het lastig dat onze kinderen ‘snel en goedkoop’ hun tijd doorbrengen achter een scherm.

Op steeds meer scholen werken de kinderen op een tablet. Gewoon omdat het veel voordelen heeft. De leerkracht kijkt mee en ziet het als een kind bijvoorbeeld lang met 1 opdracht bezig is en dus wellicht hulp nodig heeft. De tablet zorgt dat de volgende opdracht aanlsuit aan het goede of foute antwoord dat de leerling geeft. En het programma doet het nakijkwerk voor de leerkracht.
Tsja, sneller en goedkoper; het levert de leerkracht tijdwinst om aandacht te kunnen geven aan een leerling die misschien wat extra’s nodig heeft. Een tablet is echt niet alleen maar een lesboek achter glas…

Toch zijn veel ouders thuis in discussie met hun kinderen over het ‘schermgebruik’. De één krijgt 30 minuten per dag, maar er zijn ook kinderen die er onbeperkt achter mogen. Want ja, het is ook lekker rustig….

Ik heb in het begin ook met argusogen gekeken naar hoe het allemaal ging. En er kwam een ‘Dora-laptop’ en toen voor mijn zoon een ‘Cars-laptop’. Daar waren ze gauw klaar mee. Toen kwamen er Kurio’s en tegenwoordig zitten ze het liefst achter mijn laptop of achter de Xbox.
Die Xbox, daar heb ik ook tegen aan zitten hikken. Vooral ook omdat ik er helemaal geen verstand van had en eigenlijk ook geen idee had wat het is, wat je er mee kan en of die spelletjes ‘gevaarlijk’ of ‘agressief’ zouden zijn.

Gelukkig zijn mijn schatjes niet zo van het oorlog voeren en doodschieten. ‘Tankie-online’ spelen ze zelden. Stratego wel en ik heb ze zelf pas Risk geleerd…
Zucht, wat vind ik er nou eigenlijk van? Is een bordspel dan minder erg als je anderen uitschakelt, op bommen laat lopen of anderszins van tafel veegt?

Oké, er kwam een Xbox. En eigenlijk valt het best mee. Ze spelen Fifa 16 en Minecraft. Dus voetballen en bouwen. Leuk en leerzaam. Minecraft doet een beroep op je creatieve denkvermogen. Hoe je iets maakt en welke grondstoffen je daarvoor nodig hebt. Niet zo raar.

Waar zijn we dan eigenlijk bang voor?
Dat ze niet meer buitenspelen, dat ze geen bordspelletjes meer doen, tekenen, knutselen, touwtje springen of een boek lezen.
En dat laatste, tsja, toen de boeken kwamen waren ouders eigenlijk net zo in paniek en zoekend als nu met alle digitale middelen; toen het boek ontstond waren we bang dat we niet meer met elkaar zouden praten, dat we geen verhalen meer zouden kunnen vertellen. Dat iedereen zich zou verstoppen achter zijn boek en er dus geen contact meer zou zijn met de rest van de wereld. Dus….

Zo gaat het met veranderingen. Je kunt eindeloos discussiëren over wat goed of slecht is maar de wetenschap publiceert telkens weer en nieuw onderzoek dat het vorige tegenspreekt dus daar hebben we niet zoveel aan. De wereld verandert op alle vlakken en we zullen mee moeten. Of op een onbewoond eiland gaan wonen.
Ik heb NU kinderen en volg dus ook hierin mijn hart, want dat klopt altijd.

Ik heb het helemaal losgelaten. Geen regels meer, geen schermtijden, geen restrictie op spelletjes die wel of niet gespeeld mogen worden. Dat scheelt heel veel strijd, discussie en gezeur. En toch zitten ze er nu niet ineens uren per dag achter. Wat is mijn geheim?

Ooit toen ik het gezeur om snoep zat was (ze waren toen denk ik 3 en 4 jaar oud) heb ik de deur van de snoepkast wagenwijd opengezet. Ga je gang, snoep wat je wilt. Dat vonden ze twee dagen leuk en toen hield het op. Ze vragen eigenlijk nooit om snoep. Meestal alleen als er vriendjes of vriendinnetjes zijn, dan komen ze op het idee. Er staat nu nog een pot met paaseieren. En met Pasen heb ik het Sintmaarten snoep weggegooid.

Wat niet mag is veel aantrekkelijker dan iets wat wel mag. Dus ga maar lekker de hele dag achter de Xbox.

Het was twee dagen leuk en toen hadden ze vierkante ogen. Ze zitten er intussen minder achter als toen ze ‘schermtijd’ hadden. Eerst was het ‘we mogen anderhalf uur’ dus dan pakken we ook anderhalf uur. Of toen het alleen na 17 uur mocht, gingen ze al vanaf half vijf zuchtend en steunend naar de klok kijken…
Nu spelen ze ermee als ze er zin in hebben. Nu denk jij; ‘Ja, maar bij mijn kinderen gaat dat niet werken’. Dan nu het tweede, belangrijkste, deel van mijn geheim.

Welk voorbeeld geef je zelf? Ouders die aan mij vragen hoe ze hun kinderen meer buiten kunnen laten spelen zeg ik; ‘Ga zelf naar buiten’. En als de iPad uit moet en ze kruipen dan naast je voor de televisie dan sla je de plank mis. Hoeveel zit je zelf achter een scherm, je telefoon, je laptop of staat de televisie de hele dag aan??? Oef, lastig hè…. misschien ben je zelf wel verslaafd aan je smartphone… wat verwacht je dan van jouw kind??
Misschien helpt het als je jezelf voortaan anderhalf uur schermtijd per dag geeft?

Ps. Oja, nog één ding: Straffen of dreigen met ‘je mag niet achter de iPad’; het helpt niet echt of echt niet. Vertel ik daar volgende keer meer over.

Door: Marguérite van der Linden, 50 jaar waarvan nu 15 in lief en leed met Roel. Valreepmoeder van Sanneke (2005) en Egbert (2006).
Marguérite is kindertolk voor ouders en andere opvoeders vanuit haar bedrijf ‘That’s Why!’.