heit&mem

Elke

Elke

Elke – een meisje van 6 jaar oud – hangt slap over de schouder van haar moeder. Al vier dagen heeft ze koorts en eet ze niet. Ze drinkt mondjesmaat en spuugt. Er is geen diarree. Haar vader en moeder zijn niet ziek.

Tjalling de Vries 1 maart 2016

De verpleegkundige meet haar temperatuur: 39,5 oC. Als ik haar onderzoek, vind ik geen verklaring voor haar ziek zijn: de oren en keel zien er gezond uit, de longen klinken zoals het hoort. De testen voor hersenvliesontsteking vallen normaal uit. Moeder vraagt of er een blaasontsteking zou kunnen zijn. Zijzelf heeft daar vroeger wel eens last van gehad. Dat zou best kunnen. Als je aan de buitenkant niets vindt wat het ziekzijn en de koorts kan verklaren bij een meisje van deze leeftijd, kan er best een blaasontsteking zijn. Aan de andere kant: Elke is zieker dan ik verwacht bij een blaasontsteking. Zou ze een nierbekkenontsteking hebben? Ik wil bloed en plas nakijken. Omdat ik misschien wel medicijnen moet geven breng ik een infuusnaald in, dan krijgt Elke maar één prik. De verpleegkundige helpt mij bij het prikken en de pedagogisch medewerkster helpt Elke, zodat ze minder pijn voelt. Dat doet ze door haar af te leiden: ze leest voor, houdt haar hand vast en spreekt haar rustig toe. Zo lukt het prikken in één keer. Ik vul de buisjes en sluit het infuus aan. Elke plast in een speciaal potje en bloed en plas gaan naar het laboratorium. Even later komen de uitslagen: het lichaam van Elke is flink ziek en in de urine zitten bacteriën. Dat betekent dat er een nierbekkenontsteking is. Via het infuus krijgt ze antibiotica en ze moet in het ziekenhuis blijven.

De volgende dag kijk ik bij haar. Ze zit rechtop en kijkt televisie en eet een paar hapjes. ‘Zo goed is ze de afgelopen week nog niet geweest,’ zegt moeder, ‘het gaat de goede kant op.’
De dag erna zit Elke te spelen en ze eet. De koorts is weg. Dat betekent dat ze naar huis kan. Dat is een van de goede dingen van tegenwoordig. Toen ik begon als kinderarts bleven de kinderen met een nierbekkenontsteking twee weken in het ziekenhuis en kregen ze antibiotica in het infuus. Nu gaan ze zodra ze niet meer spugen naar huis en maken daar de kuur, met een drankje, af.

Na een paar weken komt Elke op het spreekuur. Ze is weer helemaal de oude. Op de echo van haar nieren waren geen afwijkingen. De ziekte is blijkbaar ‘gewoon pech’ geweest.
Ze heeft een tekening meegenomen en die is, zegt ze, voor alle mensen op de kinderafdeling die haar hebben geholpen. Elke heeft het goed gezien: kinderen beter maken is teamwork!

Op de hichte bliuwe fan heit&mem? Meld dy oan:

  • Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.