Toen ze pas geboren waren hadden Lieuwe en Jancko specifieke kenmerken waaraan je ze kon herkennen. Jancko had een paarse zuigblaar op de vinger en Lieuwe een aardbeienvlek op zijn rechterbil. In geval van verwarring of crisis waren dat de grootste aanwijzingen voor hun identiteit.
Inmiddels zijn deze specifieke kenmerken verdwenen. Lieuwe en Jancko zijn nu totaal verschillende jongetjes. Vind ik. De meningen zijn daar over verdeeld. De helft van de spontaan reagerenden zegt: ” zeker eeneiig hè? Wie is nou wie? ” En de andere helft zegt: “oh…je kunt wel duidelijk verschil zien. ” Onder deze laatste groep bevinden zich trouwens ook mensen die aan mij willen laten merken hoe goed ze de jongens uit elkaar kunnen houden en roepen dan vervolgens een naam die niet klopt. Pijnlijk moment, maar ook hilarisch.

Bij de peuteropvang balen ze van me, want ik steek de jongens meestal in dezelfde kleren. Indien mogelijk wel met één kledingstuk in een andere kleur. Ik vind het wel zo makkelijk en het staat leuk, al vind ik het eigenlijk ook wel weer stom van mezelf omdat ik altijd zo’n voorstander ben van individuele ontwikkeling.

Ik stel de jongens bij de peuters dus elke keer weer voor met een kleur: “Lieuwe is vandaag blauw, en Jancko rood.” Maar ojee…. laatst had ik ze dezelfde kleur trui aan gedaan. Ik zag een lichte paniek in de ogen van de lieve juffen opkomen bij binnenkomst van de tweeling. Ik zei: ” wacht maar even,” en dook onder de kleding: “Lieuwe heeft een romper met schaapjes aan en Jancko een met streepjes”
De paniek zwakte weer af.

Het is natuurlijk voor beide partijen niet leuk als het verkeerde kind tot de orde wordt geroepen en ik ben de beroerdste niet, dus ik ga nu naar de winkel, op zoek naar een paar gekleurde schoenveters zodat de herkenningstekens weer aan de buitenkant zitten. Dat gegraai onder de kleding, dat is tenslotte ook niet alles..

Nynke Dijk is moeder van de tweeling Lieuwe en Jancko. De twee zonen inspireren haar als gastauteur voor de site www.heitenmem.nl