Zie ginds komt de stoomboot… Daar zitten ze. Op hun knietjes voor de houtkachel. De oudste van vier jaar zingt uit volle borst met bijbehorende bewegingen erbij. Dat heeft ze op school geleerd. De jongste van twee neuriet ook al vrolijk mee en terwijl ze ‘wie stout is de roe’ zingt, gaat ze met haar vingertje heen en weer.

Vooraf hebben ze hun grootste laarsjes uitgezocht, want daar past meer in. Voor het paard ligt er een wortel klaar en Sinterklaas mag het glas water leegdrinken. Ik bedenk me dat ik het glas deze keer moet legen en terugzetten want vorig jaar vond Lena het nogal vreemd dat de Sint ons glas had meegenomen.

De gezellige tijd is weer aangebroken. Zodra het buiten donker wordt gaan bij ons thuis de lichtjes weer aan. Het Sinterklaasfeest roept bij mij nog altijd een gevoel van gezelligheid op. Dat heb ik van huis uit meegekregen en dat probeer ik ook over te brengen op onze kinderen.

Ik merk dat onze dochters ook genieten van deze tijd, maar soms wordt het ze ook allemaal een beetje teveel. Vooral de oudste, die gevoeliger is voor prikkels om zich heen, kan de drukte en spanning niet altijd aan.

Zaterdagavond was het weer raak. Overdag was de intocht van Sinterklaas in ons dorp en dat bracht een hoop indrukken met zich mee. Aan het eind van de dag was ze ‘op’ met een woede-aanval tot gevolg. We zijn het inmiddels gewend en weten hoe we ermee om moeten gaan.

Toen we voor het eerst geconfronteerd werden met deze aanvallen werden we ook nog wel boos op haar vanwege haar gedrag. Nu proberen we haar juist  te troosten en zijn we vooral kwaad op onszelf. We hebben het verkeerd ingeschat, dat hele Sinterklaasgebeuren is toch teveel voor dit meisje van vier jaar dat nog maar net naar school gaat.

Moeten we dan helemaal met het Sinterklaasfeest stoppen? Deze vraag stelde ik laatst aan een kindertherapeut. Ik zou dat zelf erg jammer vinden, maar als dat beter is voor de kinderen, dan heb ik het er graag voor over. De kindertherapeut stelde me gerust. Je kunt het thuis gezellig maken, maar het is misschien beter om een aantal activiteiten er omheen te laten schieten. Er zijn tegenwoordig al zoveel prikkels voor kinderen.

Bij ons thuis kijken we dus (nog) niet naar het Sinterklaasjournaal, ze mogen maximaal twee keer hun schoen opzetten, we gaan niet naar beide ouders toe om Sinterklaas te vieren maar houden pakjesavond gewoon thuis. Lekker rustig met z’n vieren, pepernoten bakken, kaarsjes aan, een paar cadeautjes erbij (vooral niet teveel) en ouderwets genieten.

Op deze manier heb ik er alle vertrouwen in dat het zaterdag een heerlijk avondje wordt waarbij niet de cadeaus, maar de gezelligheid voorop staat. Die gezelligheid is het allerbelangrijkste. Dát is wat de kinderen zich later zullen herinneren. Tenminste, als ze de schok eenmaal verwerkt hebben dat die man met mijter en witte baard eigenlijk helemaal niet bestaat.

Klasina van der Werf
Freelance journalist (36) in Fryslân en moeder van twee meisjes: Lena (4) en Anouk (2).

Boekentip: Sinterklaas (Winnaar De Gouden Penseel 2008)