‘Mag ik erop zitten?’ Dat is meestal de eerste vraag die Inge Buis, paardencoach in Nijemirdum, krijgt van kinderen die bij haar in ‘de bak’ komen staan voor een coachingsessie. ‘Kinderen zien het paard, vergeten de hele omgeving en willen het liefst meteen aan de slag!’, maar haar paard Elke is niet om op te zitten. Dit paard helpt mensen bij hun gevoel te komen.

Er zijn maar weinig woorden nodig bij paardencoaching. Inge maakt af en toe een vertaalslag, omdat zij begrijpt wat het paard laat zien. Schuurt het dier bijvoorbeeld met de neus langs de benen? Dan kan het zijn dat degene die in de bak staat beter voor zichzelf mag zorgen; goed moet eten en drinken en rust moet nemen. Gaat het paard rollen op de rug? Dat kan staan voor verdriet. Zwiepen met de staart of stampen met de voet? Dan is degene die gecoacht wordt waarschijnlijk boos. In elke situatie vertaalt de coach wat het dier laat zien en nodigt uit om dat gevoel toe te laten en te uiten. ‘Het paard is de spiegel van je gedrag’, vertelt Inge. Bijzonder, je staat dus gewoon in de spiegel te kijken!

Gezonde kudde

Coachen met het paard is heel laagdrempelig en heeft grote effecten. Nog nooit is er een kind geweest dat bang was voor Inge’s paard. ‘Elke is een lief dier met hele mooie ogen. Daarmee trekt ze zo mensen van de straat om contact met ze te maken! Kinderen zijn zo frank en vrij, ze stappen die bak in en maken gelijk contact met haar. Vaak gaan ze dan vanzelf iets vertellen. Kinderen zijn bovendien nog heel open in het voelen. Een volwassene zit algauw in z’n hoofd, maar dat is bij kinderen niet het geval. In de bak komen we daarom al vrij snel bij hun angsten, pijn of verdriet.’

Wat doet zo’n paard nu, waardoor je ermee kunt coachen? Wat is de kracht van het dier? Inge: ‘Het paard wil je graag bij de kudde hebben en een paard wil de kudde gezond houden, anders kan het niet vluchten. Van origine is het namelijk een prooidier, ze zijn altijd alert op bedreiging. Is er binnen de kudde een dier ziek, dan is dat een gevaar. Mensen die in de bak staan, horen bij de kudde. Het paard wil er dus voor zorgen dat diegene gezond is en is daarom heel betrokken. Ze wil echt helpen om het probleem op te lossen. Daarom laat ze met haar gedrag zien wat eraan scheelt.’

Spanning en controle

Voor ouders is het soms nog best een drempel om naar de paardencoach te gaan. Zij doen erg hun best in de opvoeding en zien het als falen als het niet goed gaat met hun kind. ‘Ik begrijp dat, maar er kunnen in zo’n sessie dingen naar boven komen waar je als ouder nooit aan had gedacht.

De oplossing van het probleem is vaak zo dichtbij’, vertelt Inge. Zo had zij een meisje dat enorm perfectionistisch was en alleen maar met school bezig was, ook in de weekenden. In de bak liep het paard telkens naar de moeder, die buiten het werkveld stond. Uiteindelijk zei het meisje: ‘Als m’n moeder ’s avonds weggaat, dan neem ik al mijn knuffels mee in bed en wacht ik net zo lang tot zij terug is.’

Kinderen vinden het vaak lastig om afscheid te nemen, bijvoorbeeld als ze zelf naar school gaan, of als ouders ’s avonds weggaan. Zoiets kan zich dus op een heel ander gebied uiten; in dit geval door extreem te focussen op leerwerk en het niet weg willen van huis. Inge: ‘Toen dit tijdens de sessie duidelijk werd, heb ik aan het kind gevraagd of ik het mocht delen met haar moeder. Ik vraag altijd toestemming.’ Het ging over loslaten, over vertrouwen en veiligheid. Het kind was alleen maar met de moeder bezig en dat gaf spanning, ze blokkeerde daardoor helemaal. Na de coachingsessie (haar moeder heeft ook nog een sessie gedaan) was het meisje veel opener, ze liet de controle los en voelde zich vrijer.

Vrij raken

Met welk probleem ouders ook komen: Elke haalt binnen no time de kern naar boven. Een kind dat een laag IQ kreeg toebedeeld, bleek in de klas niet op de juiste plek te zitten. Nadat zij bij de juf had aangegeven dat ze graag en ander plekje wilde, kwam er een heel ander kind tevoorschijn. Ze voelde zich weer veilig, zat lekker in haar vel en presteerde daardoor weer goed. Een jongen die altijd buiten de groep stond en niet met andere kinderen meespeelde, bleek nog veel verdriet te hebben van het broertje dat dood geboren werd. Door het uit te spreken, veranderde de hele situatie, ook thuis. Hij speelde en was weer vrolijk!

Een paard zegt dus meer dan duizend woorden. Zodra het dier in beweging komt, weet Inge dat het raak is. ‘Aan het einde klopt het verhaal altijd’, zegt ze. ‘In het lichaam wordt iets geraakt en het paard reageert daar direct op. Ik sta er zelf ook nog altijd versteld van, maar het werkt!’

Tekst: Marieke Vinckers
Foto: Hippe Kiek Fotografie
Uit: Heit&Mem nr.1 2022