Dat in bern likegoed yn in hert groeie kin as yn in búk, bewize Rick (31) en Nick (34). In draachmem ferfolle harren hertewinsk, sy waarden heit en heit. ‘Het heeft allemaal zo mooi uitgepakt.’

Als Nick en Rick spraken over het ouderschap, beseften ze dat de opties voor hen als homoseksueel stel beperkt waren tot adoptie, draagmoederschap of pleegzorg. Hun eerste gedachten gingen uit naar adoptie. Nick: ‘Dat bleek heel onzeker en kostbaar. Het is een log proces met allerlei onderzoeken en bijeenkomsten.’

Een vriendin van hen liet meermalen weten dat zij draagmoeder wilde zijn voor de mannen, een aanbod waarmee het vaderschap toch weer in beeld kwam.

De twee schoven hun vaderwens opzij en hadden daar vrede mee. Toch bleef het op de achtergrond kriebelen. Een vriendin van hen liet meermalen weten dat zij draagmoeder wilde zijn voor de mannen, een aanbod waarmee het vaderschap toch weer in beeld kwam. Nick: ‘Ze zei: “Wij gunnen jullie een kind.” Haar man stond ook achter het voorstel. Ze hadden al twee kinderen, vonden hun gezin compleet zo, maar zij wilde wel heel graag nog een keer zwanger zijn.’

Toen de twee na vele gesprekken ingingen op het aanbod, volgde een lange zoektocht naar de praktische en juridische aspecten van dit atypische pad richting ouderschap. ‘Er is nog geen wet- en regelgeving voor dit soort situaties.’

Zodra Jolijn vragen gaat stellen over haar afkomst, zullen ze haar open en eerlijk het hele verhaal vertellen.

Tijdens de zwangerschap die volgde, waren de twee aanstaande ouders aanwezig bij alle echo’s en afspraken met de verloskundige. Ook waren ze erbij toen Jolijn geboren werd. ‘We hadden afgesproken dat onze dochter na de bevalling bij de draagmoeder zou komen te liggen. Wanneer zij eraan toe was, kregen wij haar op onze borst. Dit moment voelde onbeschrijflijk.’ Met zijn vieren overnachtten ze in het ziekenhuis. De volgende ochtend volgde het moment van afscheid. ‘Voor ons allemaal een bijzonder en beladen moment. Maar het voelde goed.’

Zodra Jolijn vragen gaat stellen over haar afkomst, zullen ze haar open en eerlijk het hele verhaal vertellen. ‘De draagmoeder komt hier nog altijd gewoon als vriendin over de vloer! We sturen haar foto’s van Jolijn. Als een bijzonder soort tante kijkt ze mee.’

Hoewel de draagmoeder de twee vaders graag nog eens zou helpen, zien de mannen af van een tweede kind. ‘Het is een te intensief traject. Het is goed zo. We hebben een mooie dochter. Dat het allemaal zo mooi zou uitpakken, hebben we nooit durven dromen.’

Tekst: Tialda Hoogeveen
Fotograaf: Hippe Kiek fotografie
Ut: heit&mem nr. 2 2019