Voor alle moeders
die zuchtend op de bank ploffen als hun kroost eindelijk op bed ligt. Die zo verschrikkelijk moe zijn na een dag puinruimen dat zelfs nadenken te veel moeite is. Die zo graag vol energie hun dag door zouden willen komen.

Voor alle moeders
die hun lijf niet meer terug kennen na het dragen van hun kinderen. Die zo hun best doen om weer ‘in shape’ te komen omdat de maatschappij dat van hun lijkt te verlangen.

Voor alle moeders
die zich geen mama maar agent voelen. Die proberen harmonie in hun gezin te houden, maar niet kunnen voorkomen dat hun kinderen ruzie maken. Die haar kinderen liever geen straf geeft, maar soms even niet meer weet hoe het anders moet.

Voor alle moeders
die zo ontzettend hun best doen om een goede moeder te zijn maar het gevoel hebben te falen. Die naast goede moeder ook nog een goede dochter, vrouw, vriendin, collega, etc proberen te zijn. Die stille tranen huilen omdat het nooit goed genoeg is.

Voor alle moeders
die wel eens uit onmacht schreeuwen naar hun kind en zich daarna schuldig voelen. Die niet meer weten hoe het verder moet. Die het huis wel eens gillend willen verlaten.

Voor alle moeders
die de wanhoop wel eens nabij zijn. Die proberen om alle ballen in de lucht te houden, maar ’s avonds de frituurpan aandoen omdat het maken van een warme maaltijd niet lukte. Die soms niet weten hoe ze haar huis schoon moet houden en ondertussen ook nog de kinderen aandacht wil geven.

Lieve moeders
je bent goed genoeg
je bent belangrijk
je bent het waard

Maar bovenal; je bent niet alleen!

Je bent goed genoeg. Je doet je best. Je bent de held van je kinderen. Zij vinden je prachtig. Voor hun is er geen mooiere en betere mama dan jij.

Voor je kinderen is er niemand belangrijker dan jij. Ze kunnen niet zonder jou. Jij geeft ze hun eten, alle liefde om te groeien. Jij leert ze hun lessen en bent er om ze op te vangen.
Jij bent alle liefde die je krijgt dubbel en dwars waard. Je bent prachtig. Voor elk pondje extra hebben zij meer om van je te houden, meer ruimte om tegen aan te kruipen. Voor elke keer dat je schreeuwt kunnen zij het je vergeven en blijf je toch hun held. De keren dat je ze straf geeft, zullen ze zich herinneren dat jullie het altijd uitpraatten. De knuffels blijven ze bij. De liefde die je geeft is het aller belangrijkste.

Bedenk je dat het een fase is. Een drukke, chaotische, idiote fase. Een fase van vermoeidheid en frituurpannen. Een fase van puin ruimen en ruzie’s sussen. Een fase van schreeuwen en huilen. Een fase van plakhandjes op het behang en lekkere kleffe kusjes op je neus. Een fase van de bewonderende blikken van je kinderen omdat mama álles kan. Een fase van stralende oogjes als mama thuis komt. Een verschrikkelijke hectische maar mooie fase. Waarschijnlijk ga je het missen als je kinderen uit huis zijn.

En weet je, je bent niet alleen. Alle moeders gaan door deze fase. Alle moeders zijn moe, soms wanhopig of moeten huilen. In elk huis met kleine kinderen is het regelmatig een bende, wordt de frituurpan aangezet en is het niet overal schoon. Laten we eerlijk zijn. Moeder zijn is de mooiste maar ook zwaarste baan die we ooit hebben gehad. We doen allemaal ons stinkende best en weten dat we ook gaan falen. Dat mag. Falen is ok. We zijn moeder, maar ook mens. Wees niet te streng voor jezelf. Je bent goed genoeg!

Mvg Josette
Www.draagmemmie.wordpress.com