heit&mem

Fryske poesyalbumferskes » Ferjit my net

Wolsto graach in tekst of gedicht op it Frysk nei sjen litte? Mail de tekst yn in wordbestân nei ynfo@heitenmem.nl en wy sjogge it fergees foar jim nei!

Sjoch foar Fryske routeksten en -gedichten it boekje ‘Foar altyd yn ús hert‘.
Sjoch foar houliks- en leafdesgedichten it boekje ‘Leafste leave‘.

 

Libje der altyd needrich hinne
Needrich as it ferjit my net
Needrichheid sil ivich bliuwe
Idle grutheid mar in set
Oft in rike soms dy skoudert
Of gjin achting foar dy hat
Grut te wêzen op jins skatten
Is de wiere grutheid net

Ja, flippe, flappe, flop,
it pintsje skriuwt it op.
Dat ha ik efkes liend,
no ’k delset wat ik mien.
Dat ik hjir myn namme set,
fyn ’k moai, ferjit my net!

Asto letter grut bist,
en net mear jong mar âld,
dan reitsje in bulte dingen
dy grif út it ûnthâld.
Mar de nammen yn dit boek,
bliuwe licht dy lang wol by.
Sis asto letter nochris bledderst,
tink dan ek nochris oan my.

Op in tûkje siet in spoekje
en dat spoekje hie in pinne,
soe dat spoekje skriuwe kinne?
Spoekje komris tichterby
meitsje ris in fers foar my?
Hip! Dêr siet it op dit boek.
En wat skreau dat lytse spoek
mei har lytse, lytse pintsje?
“Anne Berber is myn freondintsje.”
En ik ha derûnder set:
“Leave Berber, ferjit my net.”

Diet Huber
(Ut: “Fryske Poesyalbumferskes”, Ljouwert 1979)

Wat is in foarjier sûnder libben.
Wat is in simmer sûnder sinne.
Wat is leafde sûnder jaan.
Wat is der wol, as it nea begûn.
Wat is in himel sûnder blau.
Wat is de wrâld sûnder dy.

Dêrom tink altyd oan my…

‘k Fûn in plantsje tusken ’t gers
‘k ha dat yn in potsje set
doe kaam der in blomke yn
dat wie in ferjit-my-net.
’t Plantsje stie der prachtich by
dêrom jou ik it oan dy,
no en dan moat it wat wetter,
silst ek oan my tinke, letter?

Diet Huber
(Ut: “Fryske Poesyalbumferskes” Ljouwert 1979)

Oan ‘e kant fan ’t stille wetter
bloeit in lytse blauwe blom.
Noait fynt er syn plakje better,
want it is dêr stil en rom.
Moedich tilt er ’t teare kopke
moarns út ‘e ûnderwâl omheech.
En lûkt it sintsje nei it Westen,
bûcht er stadich wer omleech.
Sa yn ‘e ûnderwâl beskûle,
is der nimmen dy’t him let.
Dochs wit eltsenien syn namme
en dy is: FERJIT MY NET!

W. Dykstra-Talsma
(Ut: “Albumferskes”, Ljouwert 1962)