Ik ben bij de familie De Jong. Heit Pascal en mem Esther zijn apetrots op hun kleine spruit. Wietze weegt bijna 11 pond. Een prachtig uit de kluiten gewassen kereltje, dat tevreden bij mem ligt te drinken. Ze zijn net ontslagen uit het ziekenhuis na een keizersnee, en de nodige Wietze-uurtjes zijn al zichtbaar. 

Naar huis
Thuiskomen is natuurlijk fijn, maar ook spannend. Je bent altijd met zijn tweeën geweest en dan ineens ben je met zijn drietjes. Aan mij de schone taak om ze tijdens een ontspannen vlucht zoveel mogelijk te helpen en ze te leren wat Wietze vertelt. Fasten your seatbelts!

Wietze is er helemaal klaar voor en praat maar raak. Vooral neh, neh, neh. Dit betekent dat hij honger heeft. Neh is één van de vijf reflexgeluiden die pasgeboren baby’s maken. De vier andere geluiden, owh, eh, eairh en heh, betekenen: ik wil slapen, moet een boertje laten, heb last van buikkramp, heb last van ongemak. 

Kan je niet nog even blijven? We kunnen nog wel een vlieglesje gebruiken

Een extra vliegles
We maken deze week volop vlieguren en herkennen de geluiden steeds beter. Het vertrouwen groeit en de rust in huize De Jong neemt toe. En dan is het moment daar, de laatste kraamdag zit erop. Wietze is weer wezen kaatsen en heit en mem zijn bekaf. Het drietal gaat dan ook naar boven, ik ruim nog snel even wat op en dan is het tijd om weg te gaan. Maar, wat hoor ik nou? Wietze is onverslaanbaar en huilt. Hij maakt het neh-geluid. Esther en Pascal snappen er niets van, ‘hij heeft toch net gedronken?’ Ik kan het dan ook niet laten om nog even om het hoekje te kijken en ze ervan te overtuigen dat Wietze echt weer honger heeft. ‘Kan je niet nog even blijven? We kunnen nog wel een vlieglesje gebruiken’, zegt Esther lachend en vermoeid. Maar hoe graag ik ook zou willen, het is nu toch echt tijd om solo te vliegen. Dat leert het snelst.

Ut: De Lytse Heit & Mem nr. 1 2014